Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 6 czerwca 2023

Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.

Muzyka

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

muzyczne

Lollipop Moment
Michel Meis 4tet
Why Do You Mourn
The End
Averno
Kósmos
Nobody’s Heart
Kasper Tranberg
Undo
Richard Andersson NOR, Hilmar Jensson

więcej »

muzyczne

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Petera Sextet, Mateusz Smoczyński
‹Władza Algorytmów›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Władza Algorytmów
Wykonawca / Kompozytor	Petera Sextet, Mateusz Smoczyński
Data wydania	14 kwietnia 2023
Wydawca	Audio Cave
Nośnik	CD
Czas trwania	35:26
Gatunek	elektronika, jazz, klasyczna
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Dariusz Petera, Emil Miszk, Maciej Kociński, Krzysztof Lenczowski, Andrzej Święs, Krzysztof Szmańda, Mateusz Smoczyński, Jan Smoczyński

Utwory
CD1
1) Six Steps of Separation	05:00
2) Crowd Pleaser	05:00
3) Phase Shifting	03:37
4) Mind Wandering	03:00
5) I Need My Space	06:30
6) Overthinker	03:14
7) Attention Span	09:02

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Tu miejsce na labirynt…: Przestrzeń do poszukiwań
[Petera Sextet, Mateusz Smoczyński „Władza Algorytmów” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Są na polskiej scenie jazzowej zespoły, które objawiają się rzadko, ale kiedy już wydają płyty – trudno przejść obok nich obojętnie. Opublikowany cztery lata po debiucie drugi krążek Petera Sextet, na czele którego stoi pianista Dariusz Petera, łączy w sobie wpływy free jazzu z awangardą i muzyką klasyczną. W tym kontekście jego tytuł – „Władza Algorytmów” – należy potraktować jako artystyczną przekorę.

Sebastian Chosiński

Tu miejsce na labirynt…: Przestrzeń do poszukiwań
[Petera Sextet, Mateusz Smoczyński „Władza Algorytmów” - recenzja]

Petera Sextet, Mateusz Smoczyński
‹Władza Algorytmów›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Władza Algorytmów
Wykonawca / Kompozytor	Petera Sextet, Mateusz Smoczyński
Data wydania	14 kwietnia 2023
Wydawca	Audio Cave
Nośnik	CD
Czas trwania	35:26
Gatunek	elektronika, jazz, klasyczna
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

W składzie

Dariusz Petera, Emil Miszk, Maciej Kociński, Krzysztof Lenczowski, Andrzej Święs, Krzysztof Szmańda, Mateusz Smoczyński, Jan Smoczyński

Utwory
CD1
1) Six Steps of Separation	05:00
2) Crowd Pleaser	05:00
3) Phase Shifting	03:37
4) Mind Wandering	03:00
5) I Need My Space	06:30
6) Overthinker	03:14
7) Attention Span	09:02

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Biorąc pod uwagę wciąż jeszcze młody wiek muzyków tworzących ten zespół, musi zaskakiwać ich bardzo bogaty dorobek i doświadczenie artystyczne. Praktycznie każdy z nich ma już na koncie po kilkanaście nagranych płyt i znacznie więcej zrealizowanych projektów. A jednak w tym konkretnym składzie i pod tym szyldem wydali dopiero drugi album. Na dodatek trzeba było czekać na niego zaskakująco długo, bo aż cztery lata. Debiut Sekstetu Dariusza Petery – zatytułowany „Flashover” – ujrzał bowiem światło dzienne w 2019 roku w Opus Series, będącym sublabelem Requiem Records. Od tamtej pory skład grupy nie uległ zmianie, co oznacza, że gdy w maju ubiegłego roku muzycy spotkali się w Tokarnia Studio 2.0 w mazowieckim Nieporęcie, na wezwanie grającego na instrumentach klawiszowych – głównie fortepianach akustycznym i elektrycznym – lidera przybyła ta sama szóstka artystów.

Czyli kto?

Trębacz Emil Miszk, znany przede wszystkim z takich formacji, jak Algorhythm („Segments”, 2015; „Mandala”, 2017) oraz The Sonic Syndicate („Don’t Hesitate!”, 2018; „Artificial Stupidity”, 2020; „Scratches for 8 Musicians – Live at Polish Radio”, 2022), ale udzielający się również w Kwintecie i Sekstecie Kamila Piotrowicza („Birth”, 2015; „Popular Music”, 2016; „Product Placement”, 2018). W tym ostatnim Miszk miał okazję spotkać się z sekcją rytmiczną tworzoną przez kontrabasistę Andrzeja Święsa oraz perkusistę i wibrafonistę Krzysztofa Szmańdę, z którymi odnowił znajomość w grupie prowadzonej przez Peterę. Święs i Szmańda znali się zresztą doskonale już wcześniej, występując razem Triu Krzysztofa Dysa i formacji Soundcheck, w której z kolei od 2005 roku występuje saksofonista tenorowy Maciej Kociński. Z nieco innego świata artystycznego pochodzi natomiast wiolonczelista i gitarzysta Krzysztof Lenczowski, na co dzień będący fundamentem Atom String Quartet, w którym los zetknął go ze skrzypkiem Mateuszem Smoczyńskim.

Mateusz Smoczyński, jego brat Jan (pianista) oraz Lenczowski dali się także poznać z niezwykłego projektu pod hasłem Grażyna Auguścik Orchestar, który przed niemal dekadą zarejestrował – łączący muzykę jazzową i folkową z klasyczną – longplay „Inspired by Lutosławski”. Jest to istotne o tyle, że i na drugim krążku Petera Sextet – wydanej w kwietniu tego roku przez krakowski Audio Cave „Władzy Algorytmów” – nie brakuje wpływów klasycznej awangardy. Przestaje to jednak zaskakiwać w momencie, kiedy dowiadujemy się, że do udziału w sesji zaproszeni zostali obaj bracia Smoczyńscy. Ba! Jan nie tylko zagrał na syntezatorach i odpowiedzialny był za efekty elektroniczne, ale pełnił również funkcję inżyniera dźwięku, całość zmiksował i poddał masteringowi.

W rzeczywistości więc Sekstet Dariusza Petery tym razem rozrósł się aż do… oktetu. I to momentami bardzo wyraźnie słychać. Są też jednak i takie fragmenty na płycie, po których trudno byłoby rozpoznać, że w jej powstanie zaangażowanych było tylu artystów. „Władza Algorytmów” rozpięta jest bowiem pomiędzy freejazzowym graniem (niemal) bigbandowym a minimalistyczną awangardą. Nie brakuje tu zarówno nawiązań do współczesnej muzyki klasycznej, jak i do modern jazzu z lat 60. ubiegłego wieku. I to wszystko udało się zawrzeć w nieco ponad trzydziestu pięciu minutach! Większość utworów powstała na drodze zespołowych improwizacji, jedynie trzy („Crowd Pleaser”, „I Need My Space” oraz „Overthinker”) oparte zostały na motywach wcześniej przygotowanych przez lidera. Co jednak nie oznacza, że i w nich nie objawiają się twórcze artystyczne poszukiwania.

Gdyby ktoś chciał sklasyfikować tę płytę po wysłuchaniu jedynie otwarcia pierwszego utworu, czyli „Six Steps of Separation”, doszedłby zapewne do wniosku, że ma do czynienia z jazzem spod znaku Johna Coltrane’a bądź Ornette’a Colemana. I rzeczywiście – ma, tyle że po półtorej minuty muzyka zespołu zaczyna ewoluować i nabierać mocy. To zasługa wszystkich stałych członków Sekstetu, ale również Mateusza Smoczyńskiego, którego skrzypce z biegiem czasu wybijają się na plan pierwszy, wchodząc w dialog najpierw z fortepianem Petery, a następnie wiolonczelą Lenczowskiego. Mocny akcent freejazzowy pojawia się ponownie dopiero na koniec, a jest to w dużym stopniu zasługą trąbki Miszka. Jeszcze więcej atrakcji niesie ze sobą mocno „podlany” awangardowym sosem „Crowd Pleaser”, przez którego pozorny chaos raz po raz przebijają się popisy solowe (vide piano Rhodesa Petery) bądź intrygujące duety (saksofon tenorowy Kocińskiego z fortepianem akustycznym bądź smyczkami). Całość wieńczą natomiast wygenerowane przez Jana Smoczyńskiego efekty elektroniczne.

Od nich też – zgrzytów, szumów i pogłosów – rozpoczyna się trzeci w kolejności „Phase Shifting”, który to utwór lider postanowił oddać we władanie instrumentom smyczkowym – stąd wybijające się na plan pierwszy wiolonczela (wspomagana przez delikatny fortepian), a po niej powłóczyście brzmiące skrzypce (wchodzące w interakcję z klawiszami). W „Mind Wandering” następuje swoista zamiana ról: wiodącym instrumentem rytmicznym staje się wiolonczela, dzięki czemu Szmańda może pozwolić sobie na odważniejszą improwizację perkusyjną. Uwagę przykuwają również pojawiające się w drugiej części mocno klasycyzujące skrzypce. Im również zawdzięczamy mocno refleksyjny charakter „I Need My Space”, w której to kompozycji Mateusz Smoczyński toczy nastrojowe dysputy z Emilem Miszkiem, a wspiera ich w tym lirycznymi dźwiękami wibrafonu Szmańda.

Zaskakująco prezentuje się „Overthinker”, w którym jazzowy rytm zostaje opleciony bliskimi muzyce klasycznej smyczkami; te z kolei z czasem rozpędzają się, prowadząc do coraz intensywniejszej improwizacji (z dominującymi skrzypcami i fortepianem elektrycznym w tle). Na finał „Władzy Algorytmów” Dariusz Petera wybrał utwór najdłuższy. To dziewięciominutowy „Attention Span”, który zaczyna się od rozbudowanej elektronicznej introdukcji, po której muzycy przenoszą słuchaczy ponownie, jak w otwierającym „Six Steps of Separation”, w lata 60. Później jednak pojawiają się nowe, oparte na improwizacjach wątki, w których raz dominuje trąbka, to znów nakładające się na siebie klawisze. A im bliżej końca, tym mocniej zespół skręca w stronę awangardy (vide wspomagany przez perkusję fortepian) i elektroniki. Jak więc widać, zaproszeni do udziału w sesji bracia Smoczyńscy odegrali w niej nadzwyczaj istotną rolę, mając przemożny wpływ na ostateczny kształt nagranego materiału. Za ich sprawą album Petera Sextet zabrzmiał jeszcze barwniej, choć gwoli ścisłości trudno określić zawartą na niej muzykę mianem – w potocznym rozumieniu tego słowa – „kolorowej”.

25 maja 2023

Skład:
Dariusz Petera – fortepian, fortepian elektryczny, muzyka (2,5,6)
Emil Miszk – trąbka
Maciej Kociński – saksofon tenorowy
Krzysztof Lenczowski – wiolonczela, gitara elektryczna
Andrzej Święs – kontrabas
Krzysztof Szmańda – perkusja, wibrafon

gościnnie:
Mateusz Smoczyński – skrzypce
Jan Smoczyński – syntezatory, efekty elektroniczne, mix i mastering

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Tu miejsce na labirynt…: Dotyk fantastycznego piękna
Sebastian Chosiński

1 VI 2023

Powiedzenie o znalezieniu igły w stogu siana odnosi się do zaistnienia rzeczy niemal niemożliwej. A jednak od czasu do czasu one się wydarzają. Dowodem na to artystyczne spotkanie szwedzkiego klawiszowca Alexa Zethsona z greckim gitarzystą Giannisem Arapisem, które zaowocowało już kilkoma świetnymi płytami. Najnowsza to „Malplacé”, którą sygnuje kwintet Organ Donor.

więcej »

Tu miejsce na labirynt…: Zima w mojej głowie
Sebastian Chosiński

30 V 2023

Z tymi supergrupami człowiek prawie nigdy nie wie, czy za chwilę nie zawieszą działalności, ponieważ tworzący je muzycy zajmą się w końcu swoimi codziennymi obowiązkami i macierzystymi formacjami. W przypadku The End na szczęście ta prawidłowość nie dotyczy: Szwed Mats Gustafsson i Norweg Kjetil Møster starają się o to, by co dwa-trzy lata wejść do studia i nagrać nowy krążek. Tym razem jest to album noszący – po raz pierwszy anglojęzyczny – tytuł „Why Do You Mourn”.

więcej »

Byśmy rośli w siłę i żyli dostatniej…
Sebastian Chosiński

23 V 2023

Grający na perkusji lider Michel Meis 4tet pochodzi z Luksemburga, ale jego współpracownicy urodzili się w krajach sąsiednich – Francji i Niemczech. Wspólnie grają od co najmniej pięciu lat i mają już na koncie – włącznie z tą, której premiera ma miejsce dzisiaj – trzy płyty. „Lollipop Moment” intryguje jeszcze o tyle, że nawiązuje do biznesowej teorii kanadyjskiego mówcy Drew Dudleya.

więcej »