Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Peter F. Hamilton
‹Gwiazda Pandory. Inwazja›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGwiazda Pandory. Inwazja
Tytuł oryginalnyPandora’s Star
Data wydania24 marca 2009
Autor
PrzekładMichał Jakuszewski
Wydawca Zysk i S-ka
CyklWspólnota Międzyukładowa, Wspólnota
ISBN978-83-7506-239-7
Format580s. 125×183mm
Cena37,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Za mało cukru w cukrze
[Peter F. Hamilton „Gwiazda Pandory. Inwazja” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Utrzymanie rozsądnego poziomu w zakrojonej na szeroką skalę space operze nie jest zadaniem łatwym, szczególnie przy ilości wątków, jakie Peter F. Hamilton zapoczątkował w pierwszej części „Gwiazdy Pandory”. Drugi tom, noszący podtytuł „Inwazja”, o wiele bardziej niż na tytułowym ataku obcych koncentruje się na przygotowaniach Wspólnoty do obrony przed nim. Co wychodzi powieści bokiem.

Miłosz Cybowski

Za mało cukru w cukrze
[Peter F. Hamilton „Gwiazda Pandory. Inwazja” - recenzja]

Utrzymanie rozsądnego poziomu w zakrojonej na szeroką skalę space operze nie jest zadaniem łatwym, szczególnie przy ilości wątków, jakie Peter F. Hamilton zapoczątkował w pierwszej części „Gwiazdy Pandory”. Drugi tom, noszący podtytuł „Inwazja”, o wiele bardziej niż na tytułowym ataku obcych koncentruje się na przygotowaniach Wspólnoty do obrony przed nim. Co wychodzi powieści bokiem.

Peter F. Hamilton
‹Gwiazda Pandory. Inwazja›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGwiazda Pandory. Inwazja
Tytuł oryginalnyPandora’s Star
Data wydania24 marca 2009
Autor
PrzekładMichał Jakuszewski
Wydawca Zysk i S-ka
CyklWspólnota Międzyukładowa, Wspólnota
ISBN978-83-7506-239-7
Format580s. 125×183mm
Cena37,90
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Muszę powtórzyć swój zarzut z recenzji poprzedniego tomu: wydanie powieści na polskim rynku w dwóch częściach nie było dobrym pomysłem. „Gwiazda Pandory” jako całość może uchodzić za bardzo przyzwoitą historię SF. Niestety, poszczególne jej części brane osobno na tym tracą. Dodatkowym minusem jest fakt, że oba tomy należą do jeszcze większego cyklu Wspólnoty Międzyukładowej (jej kolejną częścią jest, ponownie podzielony na dwie części, „Judasz wyzwolony” oraz również trzytomowy – przynajmniej w oryginale – minicykl „Pustka”).
Hamilton podjął się w „Inwazji” niezwykle ambitnego zadania, jakim jest próba przedstawienia obcego gatunku z jego własnej perspektywy. Rozwój alf zamieszkujących układ Alfy Dysona z perspektywy Góry Światła Poranku, która z czasem ewoluowała na największą potęgę na planecie, wygląda w miarę realistycznie. Obcy faktycznie są obcymi: pojęcie indywidualizmu jest dla nich jedynie wypaczeniem, na które nie ma miejsca w ich społeczeństwie (przywodzącym na myśl chociażby starcraftowych zergów z ich Nadświadomością), rozwój ich nauki przebiegł w odmienny, bardziej zmilitaryzowany sposób niż w przypadku ludzkości, a przystosowanie do nowych warunków po konfrontacji z ludźmi jest dla alf jedynie kwestią czasu. Również ich motywacje są drastycznie odmienne od ludzkich, co powoduje jedynie większą panikę i brak możliwości porozumienia między gatunkami. Choć ciężko uznać kreację alf za wyjątkowo nowatorską, można zaliczyć ją do całkiem udanych.
Nie sposób tego samego powiedzieć ani o bohaterach, ani o akcji powieści. Zamiast międzyświatowej, kosmicznej wojny, w której ludzkość musiałaby bronić się przed całkowitym wyniszczeniem, otrzymujemy jedynie kilka epizodów, i to dopiero pod koniec powieści. Co prawda kilkoro dotychczas trzecioplanowych postaci (Kazimir i Mellanie) zaczyna odgrywać ważniejszą rolę, pozostali nadal krążą gdzieś na peryferiach właściwej fabuły (dalsze zmagania Ozziego na ścieżkach, codzienne życie Marka Vernona w jednym z górskich kurortów czy też pozornie niemające nic wspólnego z całym atakiem śledztwo Pauli Mio). Dopiero ostatnie rozdziały przynoszą rozstrzygnięcie i o wiele sensowniejsze połączenie wielu wątków w jedno (z zaskakującym wnioskiem dotyczącym powodów całej inwazji, otwierającym drogę do kolejnych tomów).
Oczywiście poza opisem obcych trafiają się w „Inwazji” również inne ciekawe elementy. Jednym z nich jest Tochee, obcy, z którym Ozzie i jego towarzysz Orion starają się opuścić splątane ścieżki. Próby nawiązania z nim kontaktu oraz późniejsze perypetie najlepiej określić mianem pociesznych. Również nagła i niespodziewana zmiana roli Mellanie, która początkowo wydaje się być jedynie ogarniętą żądzą sławy karierowiczką, zasługuje na uwagę. Jej kontakty z Rozumną Inteligencją (czyli rozwiniętym typem sztucznej inteligencji, która doradza ludzkości w wielu najważniejszych kwestiach) okazują się odgrywać wyjątkowo istotną rolę w obronie przed atakiem alf.
Mimo olbrzymich możliwości, jakie zwiastował początek cyklu, Hamilton nie zdecydował się na odpowiednio duży rozmach, tworząc doskonale przeciętne czytadło SF. Nie mówiąc już o tym, że podtytuł jest wyjątkowo mylny: otrzymujemy zdecydowanie zbyt mało inwazji w „Inwazji”.
koniec
15 stycznia 2011

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Gwałt niech się gwałtem odciska!
Sebastian Chosiński

5 VI 2023

Po rozstaniu z Eberhardem Mockiem Markowi Krajewskiemu pozostał, przynajmniej jak na razie, już tylko jeden bohater – komisarz (względnie kapitan, w zależności od roli, jaką w danym momencie pełni) Edward Popielski. Po dwóch misjach, w których rywalizował z agentami Abwehry, w „Pasożycie” przychodzi mu ponownie nacisnąć na odcisk Sowietom. Ceną w tej walce jest życie szpiegujących przeciwko „czerwonym” agentów „Dwójki”.

więcej »

PRL w kryminale: Szpital grozy
Sebastian Chosiński

2 VI 2023

Błędy lekarskie są przykrą codziennością. Zwłaszcza w pracy chirurga, która jest szczególnie odpowiedzialna i stresogenna. Czasami pacjent umiera na stole operacyjnym, niekiedy już po zabiegu. Takie właśnie wydarzenie jest punktem wyjścia „Szklanki czystej wody” – kolejnej „powieści milicyjnej” Jerzego Edigeya, w której jedną z głównych ról odgrywa major Janusz Kaczanowski, oficer Komendy Stołecznej MO.

więcej »

Krótko o książkach: Fasada
Joanna Kapica-Curzytek

1 VI 2023

„Tajemnice Fleat House” to powieść kryminalna, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i tajemnic. Te największe dotyczą przeszłości i zawikłanych ludzkich losów.

więcej »

Polecamy

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”

Stare wspaniałe światy:

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Bywało lepiej
— Miłosz Cybowski

Ojciec i wielki syn
— Miłosz Cybowski

Księga reklamy
— Miłosz Cybowski

Na początku był Napoleon
— Miłosz Cybowski

Wesołek w krainie kwantów
— Miłosz Cybowski

Rozmowy o ratowaniu świata
— Miłosz Cybowski

Niezbędny zestaw startowy
— Miłosz Cybowski

Myślenie życzeniowe
— Miłosz Cybowski

Miniaturowy Wielki Kosmiczny Chomik w natarciu
— Miłosz Cybowski

Postęp musi trwać
— Miłosz Cybowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.