Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Władysław Krupka, T. Ronisz, Jerzy Wróblewski
‹Dziesięciu z wielkiej ziemi #2: Skok w nieznane›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDziesięciu z wielkiej ziemi #2: Skok w nieznane
Scenariusz
Data wydania24 maja 1987
RysunkiJerzy Wróblewski
Wydawca Sport i Turystyka
CyklDziesięciu z wielkiej ziemi
Format32s.
Gatunekhistoryczny, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk

Dziesięciu z Wielkiej Ziemi: Centrala każe uczyć się karate
[Władysław Krupka, T. Ronisz, Jerzy Wróblewski „Dziesięciu z wielkiej ziemi #2: Skok w nieznane” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Skok w nieznane”, część druga opowieści o wojennych losach pana Jana, jest tak zajmująca, że czytelnik dziwi się, że chłopcy słuchający weterana po wysłuchaniu tej części historii nadal mają ochotę słuchać dalej.

Konrad Wągrowski

Dziesięciu z Wielkiej Ziemi: Centrala każe uczyć się karate
[Władysław Krupka, T. Ronisz, Jerzy Wróblewski „Dziesięciu z wielkiej ziemi #2: Skok w nieznane” - recenzja]

„Skok w nieznane”, część druga opowieści o wojennych losach pana Jana, jest tak zajmująca, że czytelnik dziwi się, że chłopcy słuchający weterana po wysłuchaniu tej części historii nadal mają ochotę słuchać dalej.

Władysław Krupka, T. Ronisz, Jerzy Wróblewski
‹Dziesięciu z wielkiej ziemi #2: Skok w nieznane›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDziesięciu z wielkiej ziemi #2: Skok w nieznane
Scenariusz
Data wydania24 maja 1987
RysunkiJerzy Wróblewski
Wydawca Sport i Turystyka
CyklDziesięciu z wielkiej ziemi
Format32s.
Gatunekhistoryczny, sensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Jak pamiętamy, pan Jan, wojenny weteran opowiadający dwoją historię trzem kilkunastoletnim chłopcom w małym fikcyjnym miasteczku Czarkowo, zakończył swą opowieść w poprzednim zeszycie cyklu „Dziesięciu z Wielkiej Ziemi” tym, jak to po różnych wojennych perypetiach, walkach w polskim wrześniu 1939, pracy w sowieckiej kopalni, trafił ostatecznie do formującej się w Sielcach polskiej dywizji, mającej dołączyć do walk u boku Armii Czerwonej. Panu Janowi nie dane będzie jednak wciąć udziału w pierwszym boju jednostki – bitwie pod Lenino 12 października 1943 roku (niewykluczone, że to dla niego zrządzenie losu, zważywszy na to, jak krwawy był to bój i jak duże straty poniosła polska dywizja). Dla naszego bohatera centrala ma inne zadanie. Ze względu na znajomość języka niemieckiego, obycie z techniką radiową i dobre wyszkolenie wojskowe zostaje skierowany do specjalnej jednostki dywersyjnej, która za kilka miesięcy ma zostać przerzucona za front i działać na tyłach wroga, siejąc chaos i zniszczenie. Wraz z panem Janem trenuje dziewięciu innych kolegów, centrala, z którą mają się komunikować otrzymuje nazwę „Wielka Ziemia” – i tak, tak jest, wiecie już skąd wziął się tytuł cyklu.
Druga część serii nie zmienia specjalnie niezbyt pozytywnej opinii o niej. Prawdę mówiąc, w tym zeszycie dzieje się jeszcze mniej niż w poprzednim. Właściwie cały scenariusz obejmuje ćwiczenia i przygotowania jednostki do walki na obszarze nieprzyjaciela. Gdybyż to było chociaż tak interesujące i dramatyczne ćwiczenia, jak w przypadku oddziału straceńców z „Parszywej dwunastki”! Nie, chociaż mamy tu pozorowane akcje bojowe i skakanie z pędzącego pociągu, to jednak dramaturgii w tym za grosz. Co więcej, choć mamy bohatera zbiorowego, o kolegach pana Jana w gruncie rzeczy nie dowiadujemy się prawie nic. Władysław Krupka chyba też się trochę rozpędza, każąc swym żołnierzom uczyć się judo i karate. Z judo ok, w Europie pojawiło się jeszcze w latach 30., teoretycznie mogło być używane przez żołnierzy oddziałów specjalnych, nieco gorzej jednak z karate – ta sztuka walki z Okinawy pojawiła się w ZSRR dopiero w latach 60. i raczej mało prawdopodobne, by była uczona w latach 40.
Cała ta monotonia komiksu przerywana jest przez rozmowy chłopców z panem kustoszem, ale, na miły Bóg, lepiej by tego nie było. Dialogi dzielą się bowiem na w zamyśle zabawne niezrozumienia, nie najlepiej świadczące o inteligencji chłopców (gdy słysząc, że żołnierzy „wzięto do galopu”, pytają czy kazano im się uczyć konnej jazdy) oraz na ładowane do komiksu z finezją PRL-owskiego propagandzisty wygłaszane przez bohaterów teksty edukacyjne na temat historii, pisane w stylu najbardziej topornych socjalistycznych podręczników.
Po stronie plusów, o dziwo, poligrafia. Tym razem na dużo lepszym poziomie niż w pierwszym zeszycie, obrazki daje się oglądać bez bólu zębów. Komiks nadal jednak choruje na przeładowanie tekstem, przysłaniającym grafiki i zapewne jest to też jeden z powodów, dla których praktycznie żaden rysunek jakoś na dłużej nie zapada w pamięć.
Tak czy inaczej, pan Jan zostaje mianowany dowódcą grupy, żołnierze ładują się do samolotu i wyskakują nad Niemcami. A my mamy nadzieję, że w końcu, w kolejnym zeszycie, ta historia jakoś się rozkręci.
koniec
4 lipca 2021

Komentarze

06 VII 2021   11:49:06

Jeśli mówimy o sztuce walki to dywersanci szkoleni przez NKWD lub GRU (bo kto inny miał szkolić 10 z Wielkiej Ziemi) oprócz Judo trenowali Sambo plus walka nożem.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Wielka księga mądrości po fakcie
Paweł Ciołkiewicz

24 III 2023

„Przepowiednia pancernika” to komiks autora, który bije obecnie sprzedażowe rekordy we Włoszech. Zerocalcare, bo pod takim właśnie pseudonimem tworzy Michele Rech, udowadnia, że ambitne komiksy mogą odnosić komercyjne sukcesy.

więcej »

Nierówno pod skalpem
Marcin Knyszyński

23 III 2023

Rene Goscinny i Albert Uderzo to „Asteriks” – wiadomo. Zanim jednak dwaj przyjaciele stworzyli postać dzielnego Gala, napisali i narysowali kilka innych mniej znanych komiksów. Poznajmy ich pierwszego bohatera, dzielnego Indianina Umpa-pę.

więcej »

Krótko o komiksach: Coś tu nie wyszło
Dagmara Trembicka-Brzozowska

22 III 2023

Tak jak „Bękarty” dały nadzieję na lekką poprawę, tak „Łzy Hel” przywracają „Thorgala. Młodzieńcze lata” do poziomu serii jedynie odcinającej kupony. A szkoda.

więcej »

Polecamy

Kurde blaszka!

Niekoniecznie jasno pisane:

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Samotni wśród bliskich
— Marcin Knyszyński

Gdy zło zwycięża…
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Koniec wojny, koniec serii
— Konrad Wągrowski

Ciotka chce czerwony haczyk
— Konrad Wągrowski

Pan Jan wędruje na wschód
— Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Krótko o komiksach: Nie dla dzieci
— Marcin Osuch

Historia w obrazkach: Konkwistadorzy!
— Sebastian Chosiński

Piąty bieg, Cyklonie, piąty bieg!
— Konrad Wągrowski

Bumelanci i cwaniacy
— Sebastian Chosiński

Jankesi z Podhala
— Sebastian Chosiński

O okrutnym podboju Jukatanu
— Sebastian Chosiński

Światy zaginione i przypomniane
— Sebastian Chosiński

Wiekopomne dzieło króla Długouchych
— Konrad Wągrowski

Polscy podróżnicy: Łatwe trudnego początki
— Marcin Osuch

Polscy podróżnicy: Kumpel Mickiewicza
— Marcin Osuch

Tegoż autora

Kobieta na szczycie
— Konrad Wągrowski

Przygody Galów za Wielkim Murem
— Konrad Wągrowski

Potwór i cudowna istota
— Konrad Wągrowski

Migające światła
— Konrad Wągrowski

Śladami Hitchcocka
— Konrad Wągrowski

Miliony sześć stóp pod ziemią
— Konrad Wągrowski

Tak bardzo chciałbym (po)zostać kumplem twym
— Konrad Wągrowski

Kac Vegas w Zakopanem
— Konrad Wągrowski

Żyje się tylko dziewięć razy
— Konrad Wągrowski

Pościgi, wybuchy, cięte dialogi
— Konrad Wągrowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.