Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 2 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

  • Baltimore #1
    Mike Mignola, Christopher Golden; Ben Stenbeck
  • JLA. Wieża Babel
    Mark Waid, D. Curtis Johnson, Devin Grayson; Howard Porter, Arnie Jorgensen, Mark Pajarillo, Steve Scott, Pablo Raimondi
więcej »

Frank Miller
‹Sin City #5: Rodzinne wartości (dodruk)›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSin City #5: Rodzinne wartości (dodruk)
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2019
RysunkiFrank Miller
PrzekładTomasz Kreczmar
Wydawca Egmont
CyklMiasto Grzechu
ISBN9788323725930
Format128s. 170x260 mm
Cena50,00
Gatuneksensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Lekko w dół
[Frank Miller „Sin City #5: Rodzinne wartości (dodruk)” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Komiksy z serii „Sin City” są jednymi z najprostszych fabularnie, wśród wszystkich jakie kiedykolwiek napisał Frank Miller. Są jednocześnie jednymi z jego najlepszych dzieł i najważniejszych osiągnięć. Omawiany dziś tom piąty, „Rodzinne wartości”, jest być może nieco słabszy niż cztery poprzednie, ale nie zmienia to faktu, że powinniśmy mieć go na półce. To przecież „Miasto grzechu”.

Marcin Knyszyński

Lekko w dół
[Frank Miller „Sin City #5: Rodzinne wartości (dodruk)” - recenzja]

Komiksy z serii „Sin City” są jednymi z najprostszych fabularnie, wśród wszystkich jakie kiedykolwiek napisał Frank Miller. Są jednocześnie jednymi z jego najlepszych dzieł i najważniejszych osiągnięć. Omawiany dziś tom piąty, „Rodzinne wartości”, jest być może nieco słabszy niż cztery poprzednie, ale nie zmienia to faktu, że powinniśmy mieć go na półce. To przecież „Miasto grzechu”.

Frank Miller
‹Sin City #5: Rodzinne wartości (dodruk)›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSin City #5: Rodzinne wartości (dodruk)
Scenariusz
Data wydaniapaździernik 2019
RysunkiFrank Miller
PrzekładTomasz Kreczmar
Wydawca Egmont
CyklMiasto Grzechu
ISBN9788323725930
Format128s. 170x260 mm
Cena50,00
Gatuneksensacja
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Dwight McCarthy, znany z drugiego i trzeciego tomu, znowu szuka guza. Tym razem udaje się do obskurnej knajpy, w której dzień wcześniej doszło do krwawych gangsterskich porachunków. Wiemy, że współpracuje z dziewczynami ze „Starego miasta”, wiemy też, że pomagać mu będzie Miho – najbardziej zabójcze metr pięćdziesiąt w kapeluszu w Basin City. Ta, władająca biegle kataną i nie biorąca nigdy jeńców, japońska wojowniczka ma być wsparciem Dwighta, na wypadek, gdyby coś poszło nie tak. Motywacje i prawdziwe zadanie bohaterów to wielkie niewiadome – spotkana w barze pijaczka-informatorka nakreśla co prawda pewne tło, na którym wydarzenia poprzedniej nocy nabierają jakiegoś tam sensu, ale nadal nie wiemy co ściągnęło Dwighta i Miho w tę niebezpieczną okolicę.
„Rodzinne wartości” jest komiksem tak krótkim, tak nieskomplikowanym i tak błyskawicznym w lekturze, że w tym momencie powinniśmy przestać pisać o fabule. Zwróćmy za to uwagę na coś innego. Frank Miller nie skupił się zbytnio na postaciach – są tylko „popychaczami” wydarzeń i takimi trochę manekinami do wygłaszania swoich kwestii. Chyba najbardziej złożoną postacią jest tu wspomniana prostytutka, topiąca swoje smutki w alkoholu i licząca na to, że ktokolwiek okaże jej odrobinę uczucia. Miho to maszyna, którą Miller najczęściej ukazuje w walce na całostronicowych kadrach – chyba jedna czwarta komiksu to ekwilibrystyczne popisy wojowniczki i spuszczanie manta złym kolesiom. Trochę za łatwo i za szybko – bez emocji, bo i tak wiemy, że potnie ich na plasterki. Dwight z kolei jest cieniem samego siebie z poprzednich odcinków – to taka, karząca ręka sprawiedliwości, która, podobnie jak w przypadku Miho, wydaje się nie do pokonania w tej części.
Piąty tom „Sin City” nie jest podzielony na odcinki. W przeciwieństwie do poprzednich został zaplanowany jako jedna powieść graficzna. Widać niestety, że Frank Miller poszedł na łatwiznę nie tylko w scenariuszu. Nie przyłożył się także do rysunków. Pierwsze tomy były bardzo ubogie w typowe szkice ołówkiem i tuszem, dominowała tam gra plam czerni i bieli, pomysłowe użycie cienia i brak było w zasadzie kresek konturujących elementy rysunku. Cały efekt powstawał w wyniku wyłaniania się czarnych kształtów na białej powierzchni (albo odwrotnie) – szkic był znikomy. Teraz Miller szkicuje więcej – jest to prostsze i mniej wymagające. Na przykład postać Miho, zasuwająca wszędzie na rolkach i siecząca na lewo i prawo swoim samurajskim mieczem – prawie każdy jej rysunek sprawia wrażenie niedopracowanego, tak jakby Miller mógł więcej, ale mu się nie chciało. A przecież potrafi – znajdziemy tu całe sekwencje genialnie rozrysowanych kadrów, zupełnie w stylu „Trudnego pożegnania” czy „Damulki wartej grzechu”, gdzie z ciągłego starcia czerni i bieli wychodzą co rusz zapierające dech obrazy.
Jest to jednocześnie album najbardziej żartobliwy z wszystkich. Daleko mu do grania na emocjach, jak w „Tym żółtym draniu”, czy eksplozji przemocy z „Krwawej jatki”. Policjantka ma ochotę na Dwighta i składa mu niedwuznaczne propozycje, barman z nosem w kształcie członka narzeka na swoją niedolę, pan Klump i pan Slupp znowu mają coś do powiedzenia, a Dwight jawnie sobie kpi z mafijnych oprychów, którzy właśnie go porwali.
„Sin City. Rodzinne wartości” to mimo wszystko dobry komiks. Ci jednak, którzy znają poprzednie cztery tomy, będą raczej zawiedzeni. Tylko, że – tak jak pisałem – to jest „Miasto grzechu”. Grzech tego nie mieć.
koniec
5 października 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Razem do końca (prawie)!
Marcin Knyszyński

1 VI 2023

Drugi zbiorczy tom „Deadpool i Cable” to jeszcze więcej dobrej (choć specyficznej) rozrywki i marvelowskiej superbohaterszczyzny. Scenariusze pisze cały czas słynny Fabian Nicieza (i robi to świetnie!) a rysuje już kilku grafików. Cable kończy z półśrodkami i zaczyna realizować swój kontrowersyjny (choć to mało powiedziane) projekt „ulepszania świata”.

więcej »

Transatlantykiem w morderczy rejs
Sebastian Chosiński

31 V 2023

Wiedząc o tym, jak bardzo może dłużyć się czytelnikom oczekiwanie na jedenasty rozdział opowieści o esbeckim Wydziale 7, scenarzysta serii Tomasz Kontny postanowił sprawić im kolejną w tym roku nadzwyczajną niespodziankę. Dwa miesiące po drugim zeszycie specjalnym ukazał się bowiem zeszyt trzeci – „Sztorm”. To – w pewnym uproszczeniu – pełna dramatyzmu opowieść o tym, jak dominikanin Jakub Lange zwrócił na siebie kapitana SB Filipa Dobrowolskiego.

więcej »

Trend wznoszący
Dagmara Trembicka-Brzozowska

30 V 2023

Piszę to ze sporym zaskoczeniem, ale drugi tom zrebootowanych „Ksiąg Magii” jest stanowczo lepszy od pierwszego – na tyle, że czytałam go ze sporą dawką przyjemności.

więcej »

Polecamy

Superbohater zza biurka

Niekoniecznie jasno pisane:

Superbohater zza biurka
— Marcin Knyszyński

Myślę, więc jestem – tym, kim myślę, że jestem
— Marcin Knyszyński

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Tegoż twórcy

Ten cwany rysownik!
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Krótko i porządnie
— Dagmara Trembicka-Brzozowska

Łabędzi śpiew
— Marcin Knyszyński

Po rewolucji
— Marcin Knyszyński

Jedenaście strzałów
— Marcin Knyszyński

Cokolwiek ci zrobi, nie krzycz
— Marcin Knyszyński

Hardboiled Berserker
— Marcin Knyszyński

Istota absolutnie zła
— Marcin Knyszyński

Zmierzch rewolucji
— Marcin Knyszyński

Śpij, przyjacielu
— Marcin Osuch

Tegoż autora

Razem do końca (prawie)!
— Marcin Knyszyński

Ślizg dla dwóch!
— Marcin Knyszyński

Pająk (mój totem)
— Marcin Knyszyński

Demony Paryża
— Marcin Knyszyński

Inwazja prosto z piekła
— Marcin Knyszyński

Turpizm? Mało powiedziane
— Marcin Knyszyński

Nadeszły mroczne czasy
— Marcin Knyszyński

To nadchodzi…
— Marcin Knyszyński

Do brzegu
— Marcin Knyszyński

Coraz szersza perspektywa
— Marcin Knyszyński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.