Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 marca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Matt Fraction, Stuart Immonen
‹Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #96: Sam strach. Część 2›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWielka Kolekcja Komiksów Marvela #96: Sam strach. Część 2
Tytuł oryginalnyFear Itself. Part Two
Scenariusz
Data wydania27 lipca 2016
RysunkiStuart Immonen
PrzekładTomasz Sidorkiewicz
Wydawca Hachette
CyklWielka Kolekcja Marvela
ISBN978-83-2820-337-2
Format176s. 170×260mm; oprawa twarda
Cena39,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Marvel: Niechętnie przyłączam się do fali krytyki
[Matt Fraction, Stuart Immonen „Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #96: Sam strach. Część 2” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Sam strach” to kolejne wielkie przedsięwzięcie w świecie superbohaterów. Dzięki dziewięćdziesiątemu szóstemu tomowi Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela możemy zobaczyć jego zakończenie. Dodajmy, że niezwykle wybuchowe.

Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Marvel: Niechętnie przyłączam się do fali krytyki
[Matt Fraction, Stuart Immonen „Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #96: Sam strach. Część 2” - recenzja]

„Sam strach” to kolejne wielkie przedsięwzięcie w świecie superbohaterów. Dzięki dziewięćdziesiątemu szóstemu tomowi Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela możemy zobaczyć jego zakończenie. Dodajmy, że niezwykle wybuchowe.

Matt Fraction, Stuart Immonen
‹Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #96: Sam strach. Część 2›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułWielka Kolekcja Komiksów Marvela #96: Sam strach. Część 2
Tytuł oryginalnyFear Itself. Part Two
Scenariusz
Data wydania27 lipca 2016
RysunkiStuart Immonen
PrzekładTomasz Sidorkiewicz
Wydawca Hachette
CyklWielka Kolekcja Marvela
ISBN978-83-2820-337-2
Format176s. 170×260mm; oprawa twarda
Cena39,99
Gatuneksuperhero
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Na tle poprzednich imponujących swym rozmiarem crossoverów, jak „Tajna inwazja”, „Wojna domowa”, „Ród M” czy „Kraina cieni”, „Sam strach” jawi się jako opowieść dość konwencjonalna. Oto bowiem mamy jednego superwroga, który stanowi zagrożenie dla całej ludzkości, a celem najpopularniejszych postaci ze świata Marvela jest jego powstrzymanie. Czyli zasadniczo podstawa scenariusza nie należy do przesadnie skomplikowanych. Przynajmniej w porównaniu z walką o wprowadzenie ustawy o rejestracji zamaskowanych stróżów prawa czy dywersyjnym atakiem kosmicznej rasy Skrulli. Paradoksalnie ten fakt mógł stanowić o sile omawianej pozycji. Prosta historia, nastawiona na dramaty pojedynczych bohaterów, to jest coś, co mogło okazać się strzałem w dziesiątkę.
Niestety, nie wyszło. A w każdym razie nie całkiem. Nie obarczałbym winą za rozczarowanie, jakim okazał się „Sam strach”, scenarzysty Matta Fractiona. Wydaje mi się, że robił, co mógł, by całość wypadła jak najbardziej interesująco, czego świadectwem są początkowe zeszyty miniserii, które poznaliśmy już w tomie 88. WKKM. Przedstawił wtedy Węża, czyli Wszechojca o mocach potężniejszych niż posiada sam Odyn, karmiącego się strachem. By wyzwolić go wśród ludzi, stworzył armię potworów, składającą się z postaci dobrze nam znanych z marvelowskiego uniwersum – zarówno tych złych (Juggernaut, Absorbing Man), jak i pozytywnych (The Thing, Hulk). Ich przemiana w Godnych następuje poprzez dotknięcie młota, który daje im niewyobrażalną moc, ale również zniewala umysł.
Trzeba przyznać, że Fraction bardzo sprawnie porozmieszczał figury na szachownicy, by całość przerodziła się w imponującą walkę dobra ze złem, naznaczaną pojedynczymi dramatami. Zwłaszcza że czasu na pokonanie Węża nie było za dużo, albowiem Odyn w obawie przed jego mocą postanowił zniszczyć Midgard, czyli świat ludzi. Niestety, dobry koncept standardowo już (patrz: „Oblężenie” WKKM – 60 i „Krucjata dziecięca” WKKM – 84) został zniszczony przez nadmierny pośpiech i spłycenie emocjonalnej części fabuły.
W wypadku „Samego strachu” winę po części ponosi samo kierownictwo Marvela, które zachęcone sukcesami kinowych wersji swoich postaci, postanowiło to wykorzystać. A że akurat triumfy na wielkim ekranie święciły przygody Kapitana Ameryki i Thora, zadecydowano, że Fraction tak ma poprowadzić fabułę, by uwypuklić rolę tych właśnie herosów. O tyle, o ile w przypadku Gromowładnego ów zabieg wydawał się całkiem uzasadniony i logiczny, to nadprogramowe występy człowieka z biała gwiazdą na czole już niekoniecznie. W odstawkę poszły również dziesiątki towarzyszących im postaci i tylko Iron Man wybił się z tłumu.
Co prawda w dodatkach zamieszczonych na końcu albumu scenarzysta jest zachwycony swoją wizją i chwali sam siebie, że przy pomocy drobnych elementów potrafił oddać dramat poszczególnych postaci, ale ja całkiem nie rozumiem tego samouwielbienia. Na przykład wątek, kiedy Spider-Man olewa drużynę Kapitana i rusza na poszukiwania cioci May, wydaje się wetknięty na siłę. Zwłaszcza że w głównym nurcie opowieści pozostało kilka nie do końca wykorzystanych elementów, jak choćby prezentacja oręża, które mogłoby pomóc w walce, wybłagane u Odyna przez Tony’ego Starka.
Sami Godni również mogliby dostać więcej miejsca dla siebie. Przecież nie rekrutują się wyłącznie z postaci ciemnej strony mocy i aż się prosi, by walkę z przemienionym The Thingiem rozegrać o wiele bardziej dramatycznie, niż miało to miejsce na łamach tej miniserii. Podobnie sprawa ma się z Hulkiem, który dopiero co o mało nie rozłożył na łopatki całego uniwersum. Z drugiej strony i tak dobrze, że się pojawiają, bo Juggernaut, Absorbing Man, Titania, Attuma i The Grey Gargoyle całkiem zaginęli w akcji. Przypuszczam, że ich perypetie zostały opowiedziane w którymś z zeszytów rozwijających miniserię, których nie mieliśmy okazji poznać w Polsce, niemniej w efekcie ma się odczucie, że w nasze ręce trafił półprodukt.
Swoje do pogrążenia opowieści dołożył także rysownik Stevart Immonem, któremu ciężko jest tak naprawdę cokolwiek zarzucić, ale prezentuje tak nijaki styl, że praktycznie żaden z rozbuchanych akcją rysunków nie zostaje w pamięci. Poza tym nie wydaje mi się, by jego sterylna kreska pasowała do komiksu, który opowiada o strachu i obłędzie. A mogło być inaczej, czego dowód otrzymujemy w zamykającym tom epilogu z udziałem Kapitana Ameryki. Tam za szatę graficzną odpowiada Jackson Guice i jeśli to on, ze swoimi mrocznymi, naznaczonymi grubą warstwą tuszu pracami, odpowiadałby za całość, automatycznie jakość „Samego strachu” poszybowałaby o oczko wyżej.
Ponieważ tak się nie stało, a do tego musimy cieszyć się wycinkiem w postaci jedynie pięciu zeszytów, które nie przedstawiają w wyczerpujący sposób dobrze zapowiadającej się historii, „Sam strach” okazuje się pozycją całkowicie zbędną. Owszem, sprawnie ją się czyta, ale równie szybko o niej zapomina. Dlatego też, choć z początku chciałem bronić tej serii przed falą krytyki, jaka na nią spadła, znając zakończenie, z ciężkim sercem muszę się do niej przyłączyć.
koniec
10 września 2016

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Wielka księga mądrości po fakcie
Paweł Ciołkiewicz

24 III 2023

„Przepowiednia pancernika” to komiks autora, który bije obecnie sprzedażowe rekordy we Włoszech. Zerocalcare, bo pod takim właśnie pseudonimem tworzy Michele Rech, udowadnia, że ambitne komiksy mogą odnosić komercyjne sukcesy.

więcej »

Nierówno pod skalpem
Marcin Knyszyński

23 III 2023

Rene Goscinny i Albert Uderzo to „Asteriks” – wiadomo. Zanim jednak dwaj przyjaciele stworzyli postać dzielnego Gala, napisali i narysowali kilka innych mniej znanych komiksów. Poznajmy ich pierwszego bohatera, dzielnego Indianina Umpa-pę.

więcej »

Krótko o komiksach: Coś tu nie wyszło
Dagmara Trembicka-Brzozowska

22 III 2023

Tak jak „Bękarty” dały nadzieję na lekką poprawę, tak „Łzy Hel” przywracają „Thorgala. Młodzieńcze lata” do poziomu serii jedynie odcinającej kupony. A szkoda.

więcej »

Polecamy

Kurde blaszka!

Niekoniecznie jasno pisane:

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Samotni wśród bliskich
— Marcin Knyszyński

Gdy zło zwycięża…
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Z tego cyklu

Game over, man, game over!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Dużo szumu i do domu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Kosmos taki wielki, a Avengers malutcy
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Hail Kapitanie!
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Burzy zmysłów nie ma
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Ubogi klon
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Przyjdzie Galactus i wyrówna
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Pół na pół
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

A co ty robiłeś w 2013 roku?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tak niewielu decyduje za tak wielu
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż twórcy

Wieczna wojna
— Marcin Knyszyński

Świat Ultimate jest już zmęczony
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Nie takie klony straszne, jak w latach 90
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Cthulhu i matematyka
— Sławomir Grabowski

A idź pan stąd (z hukiem)
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Gdy absolutnie wszystko się wali
— Agata Włodarczyk

Co mogło pójść źle?
— Agata Włodarczyk

Koktajl z wirusów, klonów, zombie i wszystkich złoli
— Agata Włodarczyk

Powrót kumpla do sąsiedztwa
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Nie taki Goblin straszny…
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Tegoż autora

Dekada TM-Semic: Narodziny nowego Supermana
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Baśń z truchłem wielkiego kraba w tle
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Pink Floyd w XXI wieku: Paczuszka z płytami
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Wyrzutki spod miasta
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Po komiks marsz: Marzec 2023
— Paweł Ciołkiewicz, Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch

Komiksowe Top 10: Luty 2023
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Opowieści z dwóch stron barykady
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Dekada TM-Semic: Czy tańczyłeś już z diabłem w bladym świetle księżyca?
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Russkij wojennyj korabl, idi na #Σ%j
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Pink Floyd w XXI wieku: Opowieść muzyka
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.