Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 6 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Komiksy

Magazyn CCXXVI

Podręcznik

Kulturowskaz MadBooks Skapiec.pl

Nowości

komiksowe

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

  • Baltimore #1
    Mike Mignola, Christopher Golden; Ben Stenbeck
  • Jack z Baśni #1
    Bill Willingham, Lilah Sturges; Tony Akins, Steve Leialoha, Andrew Pepoy
  • Beniamin i Beniamina
    René Goscinny; Albert Uderzo
  • JLA. Wieża Babel
    Mark Waid, D. Curtis Johnson, Devin Grayson; Howard Porter, Arnie Jorgensen, Mark Pajarillo, Steve Scott, Pablo Raimondi
więcej »

Joe Hill, Gabriel Rodriguez
‹Locke & Key #2: Łamigłówki›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLocke & Key #2: Łamigłówki
Tytuł oryginalnyHead Games
Scenariusz
Data wydania23 lutego 2015
RysunkiGabriel Rodriguez
PrzekładJakub Pietrasik
Wydawca Taurus Media
CyklLocke & Key
ISBN978-83-64360-43-5
Format160s. 170×260mm
Cena67,—
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Kluczy ci u nas dostatek
[Joe Hill, Gabriel Rodriguez „Locke & Key #2: Łamigłówki” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To nie przypadek, że akcja komiksu „Locke & Key” Joego Hilla (scenariusz) i Gabriela Rodrigueza (rysunki) rozgrywa się w mieście o nazwie Lovecraft. Dziełu syna Stephena Kinga w równym stopniu patronuje bowiem autor „Mrocznej wieży”, co i twórca mitologii Cthulhu. W „Łamigłówkach” w dalszym ciągu towarzyszymy rodzinie Locke’ów, która próbuje dojść do siebie po koszmarze minionego lata.

Sebastian Chosiński

Kluczy ci u nas dostatek
[Joe Hill, Gabriel Rodriguez „Locke & Key #2: Łamigłówki” - recenzja]

To nie przypadek, że akcja komiksu „Locke & Key” Joego Hilla (scenariusz) i Gabriela Rodrigueza (rysunki) rozgrywa się w mieście o nazwie Lovecraft. Dziełu syna Stephena Kinga w równym stopniu patronuje bowiem autor „Mrocznej wieży”, co i twórca mitologii Cthulhu. W „Łamigłówkach” w dalszym ciągu towarzyszymy rodzinie Locke’ów, która próbuje dojść do siebie po koszmarze minionego lata.

Joe Hill, Gabriel Rodriguez
‹Locke & Key #2: Łamigłówki›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLocke & Key #2: Łamigłówki
Tytuł oryginalnyHead Games
Scenariusz
Data wydania23 lutego 2015
RysunkiGabriel Rodriguez
PrzekładJakub Pietrasik
Wydawca Taurus Media
CyklLocke & Key
ISBN978-83-64360-43-5
Format160s. 170×260mm
Cena67,—
Gatunekgroza / horror
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Formuła horroru spod znaku fantasy wydaje się niezwykle pojemna. Można do niej wrzucić niemal każdy, choćby najbardziej fantastyczny, pomysł. Jeśli ma się do tego jeszcze odpowiednio bogatą wyobraźnię i talent literacki, da się go nie tylko obronić, ale i na dodatek twórczo rozwinąć. Joe Hill (chciałoby się dodać: z domu King) taki talent niewątpliwie posiada. Dzięki temu wychodzi obronną ręką z najbardziej nawet karkołomnego konceptu, jaki podrzuca do zilustrowania chilijskiemu grafikowi Gabrielowi Rodriguezowi. W drugim tomie „Locke & Key” uwagę przykuwa zwłaszcza wątek związany z zaglądaniem do… głów głównych bohaterów i grzebaniem w ich wspomnieniach. Bardziej nawet ciekawe, niż samo to działanie, wydają się jednak jego konsekwencje, czyli osiągany tym sposobem wpływ na dalsze losy postaci. Ale ten motyw, jeśli w ogóle zostanie rozwinięty, to dopiero w kolejnych tomach opowieści.
Pierwsza zbiorcza odsłona cyklu, zbierający sześć początkowych rozdziałów opowieści tom „Witamy w Lovecraft” (2009), udanie wprowadził czytelników w zawiłości komiksowego świata. I zrobił to z prawdziwym przytupem. Po brutalnym morderstwie popełnionym przez dwóch młodocianych bandytów na Rendellu Locke’u jego rodzina – żona Nina oraz troje dzieci, córka Kinsey i synowie Tyler i Bode – przenosi się do posiadłości należącej do krewnych ojca. Oddalony od zgiełku wielkiego miasta Keyhouse wydaje się być doskonałym miejscem, w którym można dojść do siebie po koszmarnej traumie. Ale nic z tego! Groza – pod postacią szesnastoletniego psychopatycznego Sama Lessera, zabójcy Rendella – wkrótce powraca. Ratunkiem okazuje się tajemnicza istota ze studni, z którą zaprzyjaźnia się młodziutki Bode. Problem w tym, że jej uwolnienie przynosi podobny skutek, co otwarcie mitycznej szkatułki Pandory – od tej pory będzie już tylko gorzej.
W „Łamigłówkach”, drugim tomie historii wymyślonej przez Joego Hilla (zbierającej materiał z kolejnych sześciu zeszytów) pojawiają się nowe wątki, a na plan pierwszy wysuwają nowi bohaterowie. Jak chociażby stary nauczyciel Joe Ridgeway, który nie potrafi dojść do siebie po przedwczesnej śmierci żony, czy złamana przez życie Ellie Whedon, oficjalnie przedstawiana jako ciotka Zacka Wellsa. Ten ostatni jest natomiast nowym uczniem szkoły średniej, do której uczęszczają również Tyler i Kinsey. Do Nowej Anglii przeniósł się ponoć z Teksasu. Ale stary Ridgeway, spotkawszy go szkolnym na korytarzu, nabiera pewnych podejrzeń. Chłopak wydaje mu się dziwnie znajomy. I rzeczywiście – po powrocie do domu znajduje jego zdjęcie w albumie… sprzed dwudziestu lat, na którym stoi on w gronie ówczesnych uczniów. Tyle że wtedy nazywał się zupełnie inaczej i miał mniej więcej tyle samo lat co teraz. Jakby tego było mało, do grona jego bliskich znajomych należał zamordowany nie tak dawno Rendell Locke.
Ale czy to możliwe? Tym bardziej że wkrótce po zrobieniu tamtego zdjęcia chłopak zaginął. Mógłby więc wrócić, niezmieniony, po tak długim czasie? Jeśli tak, to jako kto – duch? Hill sugeruje wprost, że ma to jakiś związek z rodziną Locke’ów. Mnożą się więc kolejne pytania. Na część z nich scenarzysta udziela w „Łamigłówkach” odpowiedzi, inne pozostają – przynajmniej na razie – niewyjaśnione. W każdym razie Zack (pozostańmy przy tej wersji tożsamości bohatera) przystępuje do realizacji swego misternego planu, który w pierwszej kolejności zakłada zbliżenie się do osób mieszkających w Keyhouse. Czytelnicy ani przez moment nie mogą mieć – i w zasadzie nie mają – wątpliwości, że kryją się za tym jak najgorsze intencje. Groza powoli narasta, a świadomość, że złamani przez los Locke’owie zostają po raz kolejny wciągnięci w ponurą grę, na przebieg której nie mają najmniejszego wpływu, jedynie podkręca napięcie.
Amerykański scenarzysta bardzo umiejętnie buduje nastrój grozy, wykorzystując do tego elementy zaczerpnięte z codziennego życia bohaterów. Świetnie też radzi sobie z zacieraniem granic pomiędzy tym, co ziemskie i realne, a tym, co fantastyczne i nadprzyrodzone. Służy mu do tego przede wszystkim postać najbardziej niewinna i nieświadoma tego, co dzieje się wokół niej, czyli najmłodszy z rodziny Locke’ów. To Bode staje się symbolicznym mostem, po którym Zack stara się dojść do wyznaczonego przez siebie celu. A jaki jest ten cel? Na tę wiedzę musimy jeszcze poczekać. „Locke & Key” zawdzięcza swój sukces nie tylko przemyślanej, wielowątkowej intrydze wymyślonej przez scenarzystę (będącego przy okazji również całkiem sprawnym powieściopisarzem), ale też wizji plastycznej zaproponowanej przez Rodrigueza. Chilijczyk zdecydował się bowiem pójść w stronę przeciwną do swego amerykańskiego współpracownika. Na makabrę Hilla odpowiedział zaskakująco bajkowymi – by nie rzec: dziecięcymi – rysunkami. I – wbrew pozorom – w tym tkwi ich siła.
Nie epatując nadmiernie okropnościami, Rodriguez osiągnął zapewne efekt dużo lepszy, niż gdyby poszedł tropem wskazanym przez twórców horrorów gore i wylewał hektolitry krwi. Udowodnił tym samym, że pokazując mniej, można osiągnąć więcej. Tak samo, jak – w przypadku dzieł kinowych – Ridley Scott w pierwszym „Obcym” czy John Carpenter w „Coś”. Po lekturze „Łamigłówek” trudno nie poczuć satysfakcji. A jest ona tym większa, że czytelnikowi nieodparcie towarzyszy przekonanie, iż to, co najlepsze w „Locke & Key”, jest tak naprawdę jeszcze przed nim.
koniec
14 grudnia 2015

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Zbrodnia nie popłaca
Maciej Jasiński

5 VI 2023

„O.K. Corral” oraz „Lucky Luke: Samotny jeździec” to komiksy stworzone kilka dekad po śmierci René Goscinnego, na podstawie scenariuszy innych autorów. Próbują oni korzystać z dorobku mistrza komiksowego humoru, ale czy udało im się choć w części mu dorównać?

więcej »

Robi wrażenie
Marcin Osuch

4 VI 2023

Uczciwie przyznaję, że miałem jakieś tam oczekiwania do tego komiksu. Nie że będzie to jakieś genialne odświeżenie kultowej przecież serii, raczej zwyczajnie byłem ciekaw, jak autor rozegra starość głównych bohaterów, Thorgala i Aaricii. Ponieważ tej starości jest niewiele, to jestem nieco rozczarowany, ale patrząc na całość, muszę przyznać, że „Żegnaj, Aaricio” da się czytać i wciąga.

więcej »

Legendy i ich legendy
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

3 VI 2023

Legendy Zachodu” to elegancko wydany komiks, opowiadający o tak barwnych postaciach, jak Wyatt Earp, Billy Kid i Siedzący Byk. Mówi się, że w każdej legendzie jest ziarno prawdy. Tu także, choć twórców lubi ponosić fantazja.

więcej »

Polecamy

Superbohater zza biurka

Niekoniecznie jasno pisane:

Superbohater zza biurka
— Marcin Knyszyński

Myślę, więc jestem – tym, kim myślę, że jestem
— Marcin Knyszyński

Kurde blaszka!
— Marcin Knyszyński

Podpatrywanie człowieczeństwa
— Marcin Knyszyński

Suprawielki pantechnobarok
— Marcin Knyszyński

Teraz (naprawdę) mamy kryzys
— Marcin Knyszyński

Zielone koszmary
— Marcin Knyszyński

To jest Sparta!!!
— Marcin Knyszyński

Między złotem a srebrem
— Marcin Knyszyński

Ten, którego nadejście zauważasz
— Marcin Knyszyński

Zobacz też

Inne recenzje

Komiksy z przemytu: Zabawy z głową
— Miłosz Cybowski

Tegoż twórcy

Kluczowe momenty
— Marcin Knyszyński

Krwawy bildungsroman
— Sebastian Chosiński

Historia lubi się powtarzać
— Sebastian Chosiński

I jeszcze mocniej… i jeszcze raz…
— Sebastian Chosiński

Nie wkurzajcie potwora!
— Sebastian Chosiński

Groza patentowana
— Sebastian Chosiński

Komiksy z przemytu: Królestwo za klucz!
— Miłosz Cybowski

Komiksy z przemytu: O klucz od sukcesu
— Miłosz Cybowski

Komiksy z przemytu: Zabawy z głową
— Miłosz Cybowski

Komiksy z przemytu: Pozdrowienia z Lovecraft
— Miłosz Cybowski

Tegoż autora

Gwałt niech się gwałtem odciska!
— Sebastian Chosiński

Transatlantykiem w morderczy rejs
— Sebastian Chosiński

Antypirat w akcji – szybki i wściekły!
— Sebastian Chosiński

Byśmy rośli w siłę i żyli dostatniej…
— Sebastian Chosiński

Czy klasyk literatury science fiction śni o komiksowej biografii?
— Sebastian Chosiński

Hymn do Kosmosu
— Sebastian Chosiński

Trzech Islandczyków, nie licząc Duńczyka
— Sebastian Chosiński

Dla kogo bije serce niczyje?
— Sebastian Chosiński

Strach się nie bać
— Sebastian Chosiński

„Józio Kaleka” na tropie prawdy
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.