Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 5 czerwca 2023

Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?

Komiksy

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

komiksowe

Amerykański Wampir #9: 1976
Scott Snyder; Rafael Albuquerque
Homar Johnson #1
Mike Mignola, Tonči Zonjić, John Arcudi; Kevin Nowlan, Wilfredo Torres, Sebastian Fiumara, Tonči Zonjić, Joe Querio
Tajna inwazja
Brian Michael Bendis; Leinil Francis Yu
Świat Akwilonu: Krasnoludy #1: Redwin z Bractwa Kuźni
Nicolas Jarry; Pierre-Denis Goux
Amazing Spider-Man #8: Dranie i łajdacy
Nick Spencer; Ryan Ottley, Zé Carlos
Avengers #7: Era Khonshu
Jason Aaron; Ed McGuinness, Javier Garrón
Świat Akwilonu: Elfy #1: Kryształ Niebieskich Elfów
Jean-Luc Istin; Kyko Duarte
Ratman: Ratman: Czasopodróżnik
Tomasz Niewiadomski

więcej »

Zapowiedzi

komiksowe

Baltimore #1
Mike Mignola, Christopher Golden; Ben Stenbeck
Jack z Baśni #1
Bill Willingham, Lilah Sturges; Tony Akins, Steve Leialoha, Andrew Pepoy
Beniamin i Beniamina
René Goscinny; Albert Uderzo
JLA. Wieża Babel
Mark Waid, D. Curtis Johnson, Devin Grayson; Howard Porter, Arnie Jorgensen, Mark Pajarillo, Steve Scott, Pablo Raimondi

więcej »

‹Relax #5›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Relax #5
Data wydania	1977
Cykl	Relax
Gatunek	antologia, sensacja, SF
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Czar „Relaksu” #5: Bohaterscy krasnoarmiejcy i internacjonalista Chrobry
[„Relax #5” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Piąty numer „Relaksu” tradycyjnie zdominowany został przez tematykę historyczną – i to zarówno tę odleglejszą w czasie (początki Polski), jak i znacznie nam bliższą (druga wojna światowa). Dla równowagi w drugiej części magazynu królował już Janusz Christa, który pokusił się o kolejną część „Bajek dla dorosłych” oraz zabawną historyjkę o niejakim panu Paparurze i jego rezolutnym psie Aju.

Sebastian Chosiński

Czar „Relaksu” #5: Bohaterscy krasnoarmiejcy i internacjonalista Chrobry
[„Relax #5” - recenzja]

‹Relax #5›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Relax #5
Data wydania	1977
Cykl	Relax
Gatunek	antologia, sensacja, SF
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Rok 1977 był jedynym w ciągu niespełna sześciu lat ukazywania się „Relaksu” (1976-1981), w którym światło dzienne ujrzało dwanaście numerów magazynu, co oznacza tyle, że czasopismo trafiało do kiosków „Ruchu” z częstotliwością comiesięczną. W późniejszych latach, w związku z pogłębiającym się kryzysem ekonomicznym, który dał się we znaki również polskiej poligrafii, nie było już to możliwe. Co także istotne, wciąż udawało się utrzymywać stałą cenę – dwadzieścia złotych (która notabene nie zmieniła się aż do końca) – i astronomiczny nakład – dwieście tysięcy egzemplarzy (choć, nie wiedzieć czemu, od numeru szóstego zaprzestano podawania informacji na temat jego wysokości). Przygotowując okładkę piątej odsłony pisma, posłużono się tym samym patentem, co dwa miesiące wcześniej – wykorzystano identyczne logo (jedynie w innym kolorze, jasnopomarańczowe na niebieskawo-fioletowym tle), a na główny rysunek wybrano jeden konkretny kadr z komiksu Grzegorza Rosińskiego. Uwagę przykuwają listy od czytelników, wśród autorów których znajdujemy i jedenastoletniego ucznia podstawówki, i studenta piątego roku filologii polskiej, i ojca dziesięciolatka. Wszyscy, jak jeden mąż, wyrażają swoje zadowolenie i podziękowania, ale nie brakuje i dobrych rad dla redakcji, w czym przoduje przede wszystkim pan Lech Sołtysiak ze Szczecina, dzisiaj zajmujący się między innymi fotograficznym portretowaniem miasta.

W poprzednim numerze magazynu w ramach politycznej indoktrynacji młodzieży pojawił się artykuł poświęcony powstaniu Krajowej Rady Narodowej, w tym natomiast – wydrukowano tekst (również anonimowy) zatytułowany „Doniosła rocznica”, którego autor zajął się wychwalaniem po niebiosa Polskiej Partii Robotniczej. Nie trzeba chyba dodawać, że większość jego peanów nie miała nic wspólnego z prawdą i historyczną rzetelnością. PPR przedstawiona jest w nim jako „rewolucyjno-marksistowska partia polskiego proletariatu” – o jej związkach z Moskwą i infiltracji przez NKWD nie ma ani słowa. O pomstę woła jednak głównie passus, którego puenta brzmi: dzięki ofiarom polskich komunistów „po raz pierwszy w historii naszego narodu Polska stała się krajem, w którym władza znalazła się w rękach ludu pracującego”. Zapomniano oczywiście o tym, że w Grudniu 1970 i zaledwie kilka miesięcy wcześniej, bo w Czerwcu 1976 roku, ten rządzący państwem „lud pracujący” strzelał do robotników w Gdyni i fundował „ścieżki zdrowia” swoim towarzyszom z Radomia i Ursusa. Tradycyjnie tekst zilustrowano zdjęciami, ale zabrakło tym razem rysunków Jerzego Wróblewskiego. W podobnym klimacie utrzymane jest, znajdujące się kilka stron dalej, wspomnienie „wyzwolenia” Warszawy 17 stycznia 1945 roku, do którego dorzucono fragment zbeletryzowanego reportażu Andrzeja Olszewskiego „Pierwsi w mieście” (który w formie książkowej ukazał się dwa lata wcześniej w publikowanej przez Krajową Agencję Wydawniczą serii „Zdarzenia – Sensacje – Zagadki”). Dzisiaj o Olszewskim już mało kto pamięta, choć jego dorobek literacki nie jest wcale taki skromny. Tytuły jego dzieł mówią jednak same za siebie: „Na tropie kosmicznych braci”, „Boski gwałt: Tajemnice starych cywilizacji”, „Czy Biblia kłamie?”, „Zakazane oblicze reinkarnacji”, „Paradoksy tajemnicy wszechświata”).

kliknij aby powiększyć

Część komiksową piątego „Relaksu” otwiera kolejna opowieść Leszka Moczulskiego (scenariusz) i Grzegorza Rosińskiego (rysunki) o najdawniejszych dziejach Polski – sześciostronicowe „Bolesławowe słupy”. Tym razem akcja rozgrywa się za panowania syna Mieszka I, wtedy jeszcze księcia, nie króla – Bolesława Chrobrego. Władcy Polan udało się już zjednoczyć plemiona słowiańskie nad Wartą i Wisłą, teraz pragnie on rozciągnąć swoje panowanie na Słowian Połabskich (zamieszkujących obszary pomiędzy Odrą a Łabą). Biorąc pod uwagę, że z Ottonem (III), który zawitał nawet do Gniezna, łączą go przyjacielskie stosunki, nie jest to wcale takie nierealne. Ale nadchodzi oto 1002 rok. Z Kwedlinburga do Gniezna przybywa Mieszek, poseł książęcy, który przynosi niezwykle smutną wiadomość – zmarł Otto! Jego następcą zostaje wrogi Bolesławowi Henryk (II). Chrobry nie ma wątpliwości, że prędzej czy później rozpocznie on wojnę przeciwko Polsce, tym bardziej że za wszelką cenę dąży do niej rycerz Godfryd, będący prawą ręką nowego cesarza. Postanawia zatem przygotować uderzenie wyprzedzające, dzięki któremu nie wpuści przeciwnika na swoje tereny. Komiks ma jednoznacznie anty(zachodnio)niemiecki wydźwięk. I trudno się temu dziwić, skoro powstał w okresie, gdy władze PRL-u nieustannie straszyły swoich obywateli krwiożerczymi odwetowcami z RFN – głównie zaś dwoma politykami Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU) Herbertem Hupką i Herbertem Czają – którzy nomen omen tylko czaili się, aby zbrojnie wkroczyć do Polski i odebrać nam Śląsk, Pomorze i Mazury. „Bolesławowe słupy” spełniały zatem przede wszystkim cel terapeutyczny; podnosiły młodzież na duchu i przekonywały, że gdy tylko Bundeswehra przekroczy Odrę, zostanie bez trudu odepchnięta aż za Łabę i Soławę (przez Moczulskiego nazywaną jeszcze z niemiecka Salą). Najbardziej interesującym wątkiem opowieści wydają się jednak intencje przyświecające Chrobremu, który w pewnym momencie mówi tak: „(…) pora pomyśleć o naszych braciach z Łużyc i Miśni, gnębionych przez niemieckich margrabiów…”.

kliknij aby powiększyć

Druga w kolejności opowieść rysunkowa – „Piętnaście istnień” – powstała w wyniku kooperacji polsko-czeskiej. Autorem scenariusza był bowiem Polak Stanisław Majewski (vide „Dziewięciu z nieba”), za stronę graficzną odpowiadał natomiast Czech Karol Saudek („Zamach”). Ośmiostronicowy komiks oparty został na autentycznych wydarzeniach, które miały miejsce na pograniczu słowacko-polskim w lutym 1945 roku. Po stłumieniu przez hitlerowców Słowackiego Powstania Narodowego (jesienią 1944) niedobitki bojowników i wspomagających ich krasnoarmiejców ukrywały się w wysokich Tatrach jeszcze przez wiele tygodni, oczekując z wytęsknieniem nadejścia odsieczy. Pewnego dnia dociera do Zakopanego partyzant György Bernat i prosi sowieckiego komendanta miasta o udzielenie pomocy jego rannym towarzyszom, którzy pozostali w górskim szałasie, nie mając sił, aby pójść dalej. Następnego dnia wyruszają po nich ratownicy Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Wyprawa przybiera dramatyczny obrót, gdy na horyzoncie pojawiają się paskudni esesmani. Karol Saudek miał tendencje do nieznośnej patetyczności i wzorowania się na sztuce socrealistycznej, co udowodnił już w „Zamachu”, a w „Piętnastu istnieniach” jedynie potwierdził. Wystarczy rzucić okiem na ostatni kadr, który przedstawia uradowanych partyzantów z uniesionymi w górę, uzbrojonymi w karabiny maszynowe rękoma i entuzjastycznym okrzykiem na ustach: „Niech żyje Armia Czerwona!”.

kliknij aby powiększyć

Tematykę wojenną dopełnia dwustronicowa opowieść Jerzego Wróblewskiego (rysunki) i – ponownie – Stanisława Majewskiego (tekst) „Prorok Daniel”, której akcja rozgrywa się w 1943 roku w okupowanej przez Niemców Danii. Jej bohaterem jest niejaki John Mikkeisen, podający się za nowe wcielenie biblijnego proroka. Chodzi od domu do domu, zatrzymuje przechodniów na ulicach Kopenhagi, zaczepia nawet żołnierzy niemieckich – i naucza, jednocześnie ostrzegając wszystkich przed mającym nastąpić 16 czerwca końcem świata. Zwieńczenie tej historii jest bardzo przewrotne i pomysłowe. I można tylko żałować, że nie została ona rozwinięta do pełnoprawnego albumu. Druga część magazynu tradycyjnie już miała charakter dużo lżejszy, w czym była spora zasługa niezastąpionego w takich sytuacjach Janusza Christy. Kolejna z „Bajek dla dorosłych” – o nieszczęśliwie zakochanym w zadufanej księżniczce Izobeldzie ogrodniku Rozariuszu – zalicza się do najlepszych (i najdowcipniejszych) w całym cyklu. Uśmiech mogą też budzić po dziś dzień jego karykatury wyśmiewające nałóg nikotynowy. I wreszcie – prawdziwie wystrzałowe zwieńczenie piątego „Relaksu”, czyli przezabawna i boleśnie ironiczna (zwłaszcza dla próżnych kobiet i mężczyzn-nieudaczników) składająca się z pięciu plansz historia „Pana Paparury i psa Aja”. Tytułowi bohaterowie zostają zmuszeni przez hrabiego Salinga do poszukiwania skarbu ukrytego przed laty na pewnej „bardzo tajemniczej wyspie” przez jego dziadka. Gdy w końcu zostanie on odnaleziony (skarb, nie dziadek), wszystkich czeka ogromne zaskoczenie. Christa po raz kolejny udowodnił, że miał niezwykły wprost dar tworzenia zwięzłych, ale bardzo przewrotnych i komicznych opowieści. Na dodatek – z wciąż aktualnym morałem.

kliknij aby powiększyć

Z kronikarskiego obowiązku wspomnieć należy jeszcze o jednostronicowej, nasyconej czarnym humorem historyjce Witolda Parzydły „Ja mam czas”, którą spuentować można by następująco: Spiesz się powoli i nie odkładaj niczego na ostatnią chwilę. Novum stało się natomiast umieszczenie w magazynie po raz pierwszy, ale nie ostatni, krótkiego tekstu prozatorskiego – kryminalnego „Martwego listu” autorstwa niejakiego Stephana Harrisa. Po co – trudno orzec, tym bardziej że został on przedrukowany z innej gazety publikowanej przez Krajową Agencję Wydawniczą, czasopisma „Kulisy”. KAW nie zapomniał również o tym, aby zareklamować własną książkową serię „Zdarzenia – Sensacje – Zagadki”, w której w latach 70. i 80. ukazało się w sumie kilkadziesiąt pozycji o charakterze popularnonaukowym.

16 lipca 2011

Komentarze

17 VII 2011 09:39:54

Ach, Relax ... . Nakład 200tys. a dostać go w kiosku to było jak trafienie 4 w Toto-Lotka i wielkie święto.

02 IV 2023 10:46:53

Mała poprawka - "Ja mam czas" zajmowała 2 strony.

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Robi wrażenie
Marcin Osuch

4 VI 2023

Uczciwie przyznaję, że miałem jakieś tam oczekiwania do tego komiksu. Nie że będzie to jakieś genialne odświeżenie kultowej przecież serii, raczej zwyczajnie byłem ciekaw, jak autor rozegra starość głównych bohaterów, Thorgala i Aaricii. Ponieważ tej starości jest niewiele, to jestem nieco rozczarowany, ale patrząc na całość, muszę przyznać, że „Żegnaj, Aaricio” da się czytać i wciąga.

więcej »

Legendy i ich legendy
Piotr ‘Pi’ Gołębiewski

3 VI 2023

Legendy Zachodu” to elegancko wydany komiks, opowiadający o tak barwnych postaciach, jak Wyatt Earp, Billy Kid i Siedzący Byk. Mówi się, że w każdej legendzie jest ziarno prawdy. Tu także, choć twórców lubi ponosić fantazja.

więcej »

Dzikie wakacje, ale dla kogo?
Dagmara Trembicka-Brzozowska

2 VI 2023

Kiedy wszyscy znajomi z klasy jadą nad morze albo w góry, wakacje u dziadków na wsi wydają się co najmniej mało interesujące. Jednak dzięki fantazji protoplastów i sile własnej wyobraźni Ada może przeżyć przygody jak z filmu.

więcej »