Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 3 października 2023
w Esensji w Esensjopedii

Boris Chlebnikow
‹Zwariowana pomoc›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułZwariowana pomoc
Tytuł oryginalnyСумасшедшая помощ
ReżyseriaBoris Chlebnikow
ZdjęciaSandor Berkesi
Scenariusz
ObsadaJewgienij Syty, Siergiej Drejden, Anna Michałkowa, Igor Czerniewicz, Tatjana Tokariewa, Ludmiła Motornaja
Rok produkcji2009
Kraj produkcjiRosja
Czas trwania115 min
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Don Kichot i Sancho Pansa we współczesnej Moskwie
[Boris Chlebnikow „Zwariowana pomoc” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
« 1 2

Sebastian Chosiński

East Side Story: Don Kichot i Sancho Pansa we współczesnej Moskwie
[Boris Chlebnikow „Zwariowana pomoc” - recenzja]

Emerytowanego Inżyniera, owładniętego manią donkiszoterii, zagrał Siergiej Drejden (Doncow) – syn znanego leningradzkiego literata Simona Dawidowicza Drejdena. Urodził się jednak nie w mieście nad Newą, ale w Nowosybirsku, dokąd jego rodzice zostali ewakuowani tuż po hitlerowskiej agresji na Związek Radziecki w 1941 roku. Mając dwadzieścia jeden lat został absolwentem Państwowego Leningradzkiego Instytutu Teatru, Muzyki i Kinematografii (LGITMiK); od tamtej pory występuje głównie w miejscowych teatrach, choć miał w swoim życiu także epizod omski. Jest uznanym w Rosji aktorem monodramistą; ze swoimi kameralnymi przedstawieniami zjeździł bez mała cały kraj, zawitał także na Ukrainę i do Mołdawii. W kinie zadebiutował w 1964 roku w opartym na opowiadaniach Jurija Nagibina wojennym obrazie Julija Fajta „Poka front w oboronie”. Popularność przyniosła mu natomiast główna rola w rosyjsko-francuskim dramacie Jurija Mamina „Okno w Pariż” (1993). Pięć lat później Władimir Bortko obsadził go w psychologiczno-obyczajowym dramacie „Cyrk sgorieł i klouny razbieżalis”, a po kolejnych pięciu Aleksandr Sokurow powierzył mu rolę francuskiego podróżnika i pisarza Astolphe’a de Custine’a, między innymi autora słynnych „Listów z Rosji”, w „Rosyjskiej arce” (2003). Ostatnie ważne, choć jedynie epizodyczne, kreacje Drejdena to wujek Josifa Brodskiego w „Półtora pokoju, czyli sentymentalnej podróży do ojczyzny” (2008) Andrieja Chrżanowskiego oraz Żyd Jankiel w średnio udanym „Tarasie Bulbie” (2009) Bortki. W giermka Inżyniera, białoruskiego chłopa Żenię, czyli przysłowiowego Sancha Pansę, wcielił się Jewgienij Syty. Ten czterdziestoletni (rocznik 1969) dziś artysta jest absolwentem Instytutu Politechnicznego, jednak nieprzerwanie od dwudziestu ośmiu lat występuje jako aktor w teatrze „Łoża” w syberyjskim Kemerowie. Dla filmu odkrył go Chlebnikow, który obsadził go we wszystkich trzech swoich pełnometrażowych fabułach. Widząc Sytego na ekranie, trudno pozbyć się wrażenia, że mamy do czynienia z niemal klonem Jewgienija Leonowa, ulubionego aktora Gieorgija Danieliji. Prezentują dokładnie ten sam sposób filmowej i scenicznej ekspresji, nie mówiąc już nawet o podobieństwie fizycznym.
Rolę córki Inżyniera reżyser powierzył Annie Michałkowej (rocznik 1974), starszej córce słynnego Nikity, która poszła w ślady ojca i po ukończeniu w 1997 roku WGIK-u została aktorką. Ale nie tylko na tej profesji się skupiła. Pięć lat później została bowiem także absolwentką wydziału prawa Moskiewskiego Instytutu Stosunków Międzynarodowych. Debiutem kinowym była dla Anny główna rola w opartym na powieści Iwana Turgieniewa melodramacie „Pierwaja liubow” (1995) w reżyserii Ukraińca Romana Bałajana. Rok później pojawiła się w kolejnej ekranizacji rosyjskiej klasyki – w Gogolowskim „Rewizorze” Siergieja Gazarowa, gdzie wystąpiła między innymi u boku ojca. Największe sukcesy przyszły jednak w ostatnim pięcioleciu. Dobrą passę rozpoczęła niezłą rolą w „Naszych” (2004) Dmitrija Mieschijewa, a kontynuowała w komediodramacie „Grając ofiarę” („Izobrażaja żertwu”, 2006) Sieriebriennikowa (według sztuki braci Priesniakowów), „Żyj i pamiętaj” (2008) Aleksandra Proszkina (na podstawie opowiadania Walentina Rasputina) oraz „Przenicowanym świecie” (2009) Fiodora Bondarczuka (według Braci Strugackich). Nieszczęsnego milicjanta Godiejewa zagrał natomiast Igor Czerniewicz. Aktor urodził się w 1966 roku w Orszy na terytorium dzisiejszej Białorusi. Po roku spędzonym w Leningradzkim Instytucie Transportu Wodnego przeniósł się do szkoły teatralnej, którą ukończył, mając dwadzieścia trzy lata. Od tamtej pory pozostaje wierny petersburskiemu Małemu Teatrowi Dramatycznemu. W filmie zadebiutował w rodzinnym dramacie Walerija Martynowa „Kolco” (1991), ale sławę przyniosła mu dopiero późniejsza o dwanaście lat rola ojca w debiucie Chlebnikowa „Koktebel”. Później pojawił się między innymi w biograficznym miniserialu Siergieja Snieżkina „Breżniew” (2005), w historycznym thrillerze „18/14” (2007) Fina Andresa Puustusmyy, „Bukiecie bzu” (2007) Pawła Łungina oraz fantastyczno-wojennym kinie akcji Andrieja Maliukowa „Jesteśmy z przyszłości” (2008). Warto też jednak wspomnieć o udziale w najnowszym telewizyjnym melodramacie Olega Gaze „Piterskije kanikuły” (2009).
Scenariusz „Zwariowanej pomocy” wyszedł spod pióra dobrze już znanego czytelnikom „Esensji” Aleksandra Rodionowa, między innymi współautora „Żyj i pamiętaj” (2007) Proszkina, „Wszyscy umrą, lecz nie ja” (2008) Walerii Gaj-Giermaniki oraz „Bajki o mroku” (2009) Nikołaja Chomieriki. Autorem zdjęć jest natomiast urodzony w 1963 roku rosyjski operator węgierskiego pochodzenia Sandor Berkesi, absolwent moskiewskiego WGIK-u. Do tej pory dane mu było współpracować z takimi reżyserami, jak Ilja Chrżanowski („4”, 2004), Wiera Storożewa („Grieczeskije kanikuły”, 2005), Karen Szachnazarow („Utracone imperium”, 2008) oraz Andriej Eszpaj (seriale „Dzieci Arbatu” z 2004 i „Iwan Groźny” z 2009 roku). Ścieżka dźwiękowa filmu Chlebnikowa jest bardzo oszczędna, muzyka pojawia się zaledwie w kilku momentach, pełniąc funkcję czysto ilustracyjną. Jeśli takie właśnie było zamierzenie od samego początku, nie ma się co dziwić, że reżyser nie skorzystał z usług żadnego kompozytora, a jedynie wykorzystał utwory dostępne już w archiwach. „Zwariowana pomoc” to bardzo gorzka, kameralna tragikomedia o współczesnej Rosji, momentami może trochę przyciężka, ale na pewno godna uwagi. O czym zresztą będą mogli się niebawem przekonać uczestnicy III Festiwalu Filmów Rosyjskich „Sputnik”, który odbędzie się w przyszłym miesiącu w Warszawie. Obraz zostanie pokazany w sekcji konkursowej, odbywającej się pod hasłem „Nowe kino rosyjskie”.
koniec
« 1 2
18 października 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fundacja: Sez. 2. odc. 1. Tylko szaleniec może być wielkim człowiekiem
Marcin Mroziuk

2 X 2023

W poprzednim sezonie widzieliśmy , jak pierwszy kryzys przewidziany przez Hariego Seldona został zażegnany dzięki Salvor Hardin. Wszystko wskazuje na to, że z kolejnym znów zmierzy się ona, tyle że wraz ze swoją matką. Można się też spodziewać, że istotną rolę w nadchodzących wydarzeniach odegra też cyfrowa wersja świadomości twórcy psychohistorii.

więcej »

East Side Story: Miłość nie wszystko wybacza
Sebastian Chosiński

1 X 2023

Miłość musi być! Z takiego założenia wychodzi uzbecki reżyser Hilol Nasimow. Obojętnie czy kręci film o współczesnej wojnie z przemytnikami i terrorystami (jak w „Hayocie”), czy też o Wielkiej Ojczyźnianej – jak, przynajmniej częściowo, w omawianym dzisiaj „Dziedzictwie” – nie może zabraknąć w nich rozbudowanego wątku melodramatycznego. Tym razem staje się on pretekstem do snucia wspomnień o niełatwym losie Uzbeków i Kazachów.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Niełatwo być geologiem
Sebastian Chosiński

27 IX 2023

Choć pustynia Kara-kum znajdowała się tysiące kilometrów od głównych frontów wojny niemiecko-radzieckiej, to i tam dotarli hitlerowscy dywersanci, którym na dodatek sprzyjały niedobitki miejscowych basmaczy. O takiej właśnie akcji niemieckiego wywiadu opowiada w „Gorących szlakach” uzbecki reżyser Jułdasz Agzamow.

więcej »

Polecamy

Warzywny dramat

Z filmu wyjęte:

Warzywny dramat
— Jarosław Loretz

Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Miłość nie wszystko wybacza
— Sebastian Chosiński

Kamp Amersfoort
— Sebastian Chosiński

Bohaterowie i zdrajcy
— Sebastian Chosiński

I nie opuszczę cię aż do… ostatniej kuli
— Sebastian Chosiński

Dopaść „Piechura”!
— Sebastian Chosiński

Po trupach do celu
— Sebastian Chosiński

Krócej nie musi znaczyć gorzej
— Sebastian Chosiński

Za więziennym murem
— Sebastian Chosiński

…i nie żyli długo i szczęśliwie
— Sebastian Chosiński

W sytuacji bez wyjścia
— Sebastian Chosiński

Tegoż twórcy

Co nam w kinie gra: Długie i szczęśliwe życie
— Sebastian Chosiński

Co nam w kinie gra: Zanim noc nas nie rozdzieli
— Jarosław Loretz

28 WFF: Dzień pierwszy
— Jarosław Loretz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.