Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 29 września 2023
w Esensji w Esensjopedii

Sajdo Kurbanow, Wiktor Mirzajanc
‹Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 3›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDżura – myśliwy z Min-Archaru – część 3
Tytuł oryginalnyДжура – охотник из Мин-Архара
ReżyseriaSajdo Kurbanow, Wiktor Mirzajanc
ZdjęciaAleksiej Najdionow
Scenariusz
ObsadaIskander Irkajew, Abduraim Abduwachobow, Gułru Astanowa, Jodgor Sogdijew, Łeś Serdiuk, Ato Muchamedżanow, Mentaj Utepbergenow, Nikołaj Sektimienko, Szuchrat Irgaszew, Jelena Woronina
MuzykaGiennadij Aleksandrow
Rok produkcji1985
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania67 min
Gatunekdramat, historyczny, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Klasyka kina radzieckiego: Basmacze okrutni i paskudni
[Sajdo Kurbanow, Wiktor Mirzajanc „Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 3” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
W trzecim odcinku tadżyckiego serialu „Dżura – myśliwy z Min-Archaru” akcja wreszcie nabiera rozpędu. Z jednej strony zrzuca swoją maskę Tagaj, z drugiej – tytułowy bohater w wyniku splotu okoliczności trafia do koszar bolszewickich pograniczników. Przy okazji pierwszy raz słyszy o czymś takim, jak władza radziecka. Biorąc pod uwagę, że to 1928 roku, trzeba przyznać, że wyjątkowo długo żył w błogiej nieświadomości.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Basmacze okrutni i paskudni
[Sajdo Kurbanow, Wiktor Mirzajanc „Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 3” - recenzja]

W trzecim odcinku tadżyckiego serialu „Dżura – myśliwy z Min-Archaru” akcja wreszcie nabiera rozpędu. Z jednej strony zrzuca swoją maskę Tagaj, z drugiej – tytułowy bohater w wyniku splotu okoliczności trafia do koszar bolszewickich pograniczników. Przy okazji pierwszy raz słyszy o czymś takim, jak władza radziecka. Biorąc pod uwagę, że to 1928 roku, trzeba przyznać, że wyjątkowo długo żył w błogiej nieświadomości.

Sajdo Kurbanow, Wiktor Mirzajanc
‹Dżura – myśliwy z Min-Archaru – część 3›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDżura – myśliwy z Min-Archaru – część 3
Tytuł oryginalnyДжура – охотник из Мин-Архара
ReżyseriaSajdo Kurbanow, Wiktor Mirzajanc
ZdjęciaAleksiej Najdionow
Scenariusz
ObsadaIskander Irkajew, Abduraim Abduwachobow, Gułru Astanowa, Jodgor Sogdijew, Łeś Serdiuk, Ato Muchamedżanow, Mentaj Utepbergenow, Nikołaj Sektimienko, Szuchrat Irgaszew, Jelena Woronina
MuzykaGiennadij Aleksandrow
Rok produkcji1985
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania67 min
Gatunekdramat, historyczny, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W odcinku pierwszym serialu „Dżura – myśliwy z Min-Archaru”, którego akcja rozgrywała się w 1918 roku, poznaliśmy najważniejsze postaci całej sześcioczęściowej opowieści: nie tylko tytułowego bohatera (wówczas zaledwie siedmioletniego) i jego przyjaciół-rówieśników, Kuczkara i Zajnab, ale także ich – w niedalekiej przyszłości – głównego oponenta, Tagaja (Uzbek Jodgor Sogdijew). Odsłona druga przeniosła nas o dziesięć lat do przodu. Dziecięcy bohaterowie stali się już siedemnastolatkami, niemal dorosłymi mężczyznami. Nie ma się więc do dziwić, że aksakał postanowił wysłać przyjaciół, czyli Dżurę (Iskander Irkajew) i Kuczkara (Abduraim Abduwachobow) w Czarne Góry, aby zdobyli zapasy żywności. Chłopcy jednak nie tylko polują na dzikie zwierzęta, lecz także znajdują w lodowcu zamarznięte ciała kupców, którzy zginęli przed laty z powodu lawiny wywołanej przez Tagaja.
Tak się składa, że wraz z nimi w wiecznym lodzie znalazło się również złoto, które przewozili. Właśnie o nie chodziło podstępnemu Tagajowi; z jego powodu dopuścił się, choć nie bezpośrednio, zbrodni. Przez kolejną dekadę nie był jednak w stanie dostać się do niego, nie wiedział bowiem, dokąd lawina zniosła nieszczęsnych handlarzy. Teraz za to poszczęściło się Dżurze, który wydobywa na powierzchnię część złotych przedmiotów; prawdziwy skarb – skrzynie z drogocennościami – wciąż pozostają skute lodem. W tym samym czasie, kiedy chłopcy dokonują niezwykłego odkrycia, w osadzie pojawia się Tagaj. Od lat patrzy on łakomym okiem na Zajnab (Gułru Astanowa), która teraz wyrosła na powabną nastolatkę. Zgodnie z muzułmańską tradycją chce ją porwać i uczynić swoją żoną. Dziewczyna nie ma na to jednak najmniejszej ochoty, dlatego ucieka w góry – do Dżury i Kuczkara.
W ślad za nią ruszają w pościg ludzie Tagaja. W poprzednich odcinkach scenarzyści niewiele zdradzili na jego temat. Widz oczywiście domyślał się, że to kanalia – przemytnik, złodziej i morderca – ale najistotniejsza informacja na tego temat pojawia się dopiero teraz. Otóż okazuje się, że Tagaj to także jeden z najważniejszych walczących w rejonie Pamiru z bolszewikami basmaczy. Jego bazą wypadową jest leżące po drugiej stronie granicy miasto Karaszar (dzisiaj na terytorium Chin), tam mieszka jego rodzina – żony i dzieci. Tam każe dostarczyć swoim ludziom pojmaną Zajnab. W ręce basmaczy trafiają też rozdzieleni Kuczkar i Dżura. Ten pierwszy zostaje uprowadzony za granicę z grupą, którą nielegalnie przeprowadza na drugą stronę przemytnik Said (wciela się w niego kazachski aktor Mentaj Utepbergenow, znany z „Likwidatora”); temu drugiemu udaje się zabić swojego oprawcę, lecz sam zostaje ranny i niewiele brakuje, aby zmarł z wyczerpania w górach.
Na szczęście dla Dżury znajduje go patrol radzieckich pograniczników. Choć nie wiedzą oni, z kim mają do czynienia, zabierają chłopaka ze sobą. Odzyskuje on przytomność w bolszewickim lazarecie, w którym opiekuje się nim lekarka Natasza (gra ją Rosjanka Jekatierina Woronina – patrz: „Biurowy romans” i „Pasażerka”); z dużą ciekawością przygląda mu się tam Szagodaj, bolszewicki komendant miasta (w tej roli Ato Muchamedżanow, znany z „Jednego życia za mało”). „Czerwoni” chcą wiedzieć, kim jest Dżura, skąd wziął się w górach, dlaczego jest ranny, ale chłopak cały czas milczy. Nie ufa obcym. I trudno dziwić się temu, skoro do tej pory przez siedemnaście lat życia nie opuszczał rodzinnej osady, a jedynymi ludźmi, których znał, oprócz krewnych i sąsiadów, byli Tagaj i osoby, które przemytnik, a potem basmacz przeprowadzał przez góry.
Z czasem chłopak staje się bardziej ufny. Ale niewiele jest w stanie powiedzieć Szagodajowi czy dowódcy oddziału straży granicznej Maksimowowi (któremu twarzy użyczył Ukrainiec Łeś Serdiuk – vide „Taras Bulba”). Nie wie nawet, po której stronie granicy znajduje się leżący – z perspektywy miasta – jeszcze za Czarnymi Górami Min-Archar. Trafiwszy do sowieckich pograniczników, Dżura przechodzi szybką ścieżkę edukacji; w zasadzie wszystkiego musi uczyć się od podstaw. Żyjąc dotąd w odciętym od świata kiszłaku, nie ma nawet pojęcia, jakie zmiany zaszły w ostatnich latach w Rosji. Że jest jakaś władza radziecka, która chce wprowadzić sprawiedliwość społeczną. I że starają się jej to utrudnić podli basmacze. Chłopak jest jak tabula rasa – świat stoi przed nim otworem, a to, kim się stanie, zależy teraz głównie od Maksimowa, Szagodaja i innych krasnoarmiejców. Można domyślać się, że w kolejnych odcinkach dokona właściwego wyboru.
koniec
26 kwietnia 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Klasyka kina radzieckiego: Niełatwo być geologiem
Sebastian Chosiński

27 IX 2023

Choć pustynia Kara-kum znajdowała się tysiące kilometrów od głównych frontów wojny niemiecko-radzieckiej, to i tam dotarli hitlerowscy dywersanci, którym na dodatek sprzyjały niedobitki miejscowych basmaczy. O takiej właśnie akcji niemieckiego wywiadu opowiada w „Gorących szlakach” uzbecki reżyser Jułdasz Agzamow.

więcej »

Fundacja: Sez. 1. odc. 10. Nic tak nie jednoczy jak wspólny wróg
Marcin Mroziuk

25 IX 2023

Możemy się przekonać, że w serialu znaczenie Hariego Seldona jest znacznie większe niż w cyklu Isaaca Asimova, gdyż tutaj nie tylko jest twórcą psychohistorii i obu Fundacji, lecz nawet po swej śmierci aktywnie uczestniczy w rozwoju wydarzeń.

więcej »

East Side Story: Kamp Amersfoort
Sebastian Chosiński

24 IX 2023

Uzbecki dramat wojenny „Sto jeden” Hamidułły Hasanowa to opowieść oparta na faktach. Reżyser przedstawia w niej historię wziętych do niewoli latem 1941 roku jeńców wojennych Armii Czerwonej – byli nimi sami Uzbecy – którzy trafili do znajdującego się na terenie Holandii Kamp Amersfoort. Komendant obozu Walter Heinrich otrzymał zadanie przygotowania ich do swoiście pojętej misji specjalnej.

więcej »

Polecamy

Międzygwiezdne fotele w natarciu

Z filmu wyjęte:

Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Interpol muzealny
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Niełatwo być geologiem
— Sebastian Chosiński

Gdy ofiarą pada gliniarz…
— Sebastian Chosiński

Generalska córka
— Sebastian Chosiński

Z Mińska do Nowego Jorku
— Sebastian Chosiński

Zdrajcy i ogłupiacze
— Sebastian Chosiński

Moskiewskie zaułki jak Paryż
— Sebastian Chosiński

Łotewska twarz komisarza Martina Becka
— Sebastian Chosiński

Operacja „Dzień Sprawiedliwości”
— Sebastian Chosiński

Osiemnaście mieć lat – na wojnie to grzech!
— Sebastian Chosiński

Wielkie dramaty małych ludzi
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.