Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 7 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Akan Satajew
‹Samotna [Ona]›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSamotna [Ona]
Tytuł oryginalnyОна
ReżyseriaAkan Satajew
ZdjęciaAzamat Dułatow
Scenariusz
ObsadaAjsułu Azimbajewa, Anastazja Wostrowa, Jarosław Stachowski, Anna Wostrowa, Rusłan Podarujew, Czingiz Kapin
MuzykaAlim Zairow, Roman Wiszniewski
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiKazachstan
Czas trwania70 min
Gatunekdramat, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

East Side Story: Ból fantomowy
[Akan Satajew „Samotna [Ona]” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
To, jak do tej pory, jedyny taki film w dorobku Akana Satajewa – współczesny thriller psychologiczny, któremu blisko do inspiracji dokonaniami Kanadyjczyka Denisa Villeneuve’a. „Samotna” (względnie „Ona”) to historia kobiety, która próbuje poradzić sobie z traumą. A wszystko to sfilmowane zostało w futurystycznie wyglądającym centrum Astany.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Ból fantomowy
[Akan Satajew „Samotna [Ona]” - recenzja]

To, jak do tej pory, jedyny taki film w dorobku Akana Satajewa – współczesny thriller psychologiczny, któremu blisko do inspiracji dokonaniami Kanadyjczyka Denisa Villeneuve’a. „Samotna” (względnie „Ona”) to historia kobiety, która próbuje poradzić sobie z traumą. A wszystko to sfilmowane zostało w futurystycznie wyglądającym centrum Astany.

Akan Satajew
‹Samotna [Ona]›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSamotna [Ona]
Tytuł oryginalnyОна
ReżyseriaAkan Satajew
ZdjęciaAzamat Dułatow
Scenariusz
ObsadaAjsułu Azimbajewa, Anastazja Wostrowa, Jarosław Stachowski, Anna Wostrowa, Rusłan Podarujew, Czingiz Kapin
MuzykaAlim Zairow, Roman Wiszniewski
Rok produkcji2017
Kraj produkcjiKazachstan
Czas trwania70 min
Gatunekdramat, thriller
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Przyglądając się reżyserskim dokonaniom Kazacha Akana Kargambajewicza Satajewa, można dostrzec wielką różnorodność jego dokonań: od filmów sensacyjno-gangsterskich (vide serial „Bracia”, „Rekieter 1-2” oraz „Biznesmeni”), poprzez monumentalne freski historyczne („Odważny”, „Świt Wielkiego Stepu”), aż po pełne dramatycznych zwrotów akcji opowieści sięgające czasów komunistycznego Kazachstanu („Droga do matki”, „Dzielnice miasta”). Na ich tle film, który pojawia się w tej rubryce dzisiaj, jest ewenementem. Mimo że powstał w zasadzie przy współpracy tej samej ekipy realizatorskiej co większość poprzednich: scenariusz wyszedł spod ręki Timura Żaksyłykowa, za zdjęcia odpowiadał Azamat Dułatow (również „Polowanie na Ducha” Mariny Kunarowej, „Szlaban” Żasułana Poszanowa), a za wysmakowaną ścieżkę dźwiękową – duet kompozytorów Alim Zairow i Roman Wiszniewski (między innymi „Żółty kot” Adilchana Jerżanowa).
Co takiego niezwykłego jest w – mającej kinową premierę ostatniego dnia listopada 2017 roku – „Samotnej” (choć oryginalny tytuł obrazu brzmi po prostu „Ona”)? Przede wszystkim arthouse’owa forma w połączeniu z nieczęsto wykorzystywanym przez Satajewa kostiumem thrillera psychologicznego (przywodzącym na myśl dokonania Denisa Villeneuve’a, a zwłaszcza jego „Wroga”). Akcja filmu rozgrywa się w nowoczesnym mieście, w którego centrum stoją głównie szklane wieżowce (to stolica kraju Astana, choć dla fabuły nazwa miasta ma drugorzędne znaczenie). W jednym z nich mieszka młoda, mniej więcej trzydziestoletnia kobieta, tancerka (w tej roli, znana z „Biznesmenów”, Ajsułu Azimbajewa). Luksusowe wnętrze jej apartamentu idzie w parze z ascetycznością czy wręcz sterylnością. Można odnieść wrażenie, że tak naprawdę nikt tu nie mieszka; nie ma żadnych śladów codziennego życia.
Ale tak właśnie wygląda życie bohaterki. Jest odrealnione, wyprane z emocji. Choć coś jednak ją dręczy – sny, w których widzi samą siebie tonącą w wodzie czy snującą się w zakrwawionej białej sukni pośrodku lasu. W ten sposób, jak możemy domyślać się, powracają do niej przeżycia z przeszłości. A może to zupełnie inny wymiar świata? Satajew do samego końca stara się trzymać widza w niepewności. W każdym razie w tym świecie pojawia się dziecko (Anastazja Wostrowa), córka kobiety. Ich relacje są skomplikowane. Dziewczynka zdaje się być naznaczona piętnem, podszyta obawą mającą źródło w braku uczuć ze strony matki. Towarzyszy jej przekonanie, że kobieta chce się jej pozbyć, a przyczyną dramatycznej decyzji ma być pojawiający się nocami w ich mieszkaniu tajemniczy mężczyzna (ukraiński aktor Jarosław Stachowski, który swą aparycję amanta wykorzystuje, grając głównie w mało ambitnych serialach i filmach telewizyjnych).
Poczucie nierzeczywistości świata przedstawionego potęguje jeszcze otaczająca bohaterkę i jej córkę… pustka. Wielkie miasto, w którym żyją, jest wymarłe. Na ulicach, w metrze, w centrach handlowych nie ma nawet żywego ducha (swoją drogą wymagało to od realizatorów absolutnego rygoru na planie). Sam domysł, że ktoś może im towarzyszyć, przyglądać się ich życiu z oddali – wywołuje w kobiecie strach i frustrację. Podobnie jak powtarzające się zniknięcia córki. Wszystko, co dzieje się wokół i z bohaterką – ma w „Samotnej” znaczenie symboliczne. Reżyser zaś stopniowo, aczkolwiek konsekwentnie, prowadzi widza do rozwikłania zagadki. Jednych to wyjaśnienie zadowoli, inni mogą natomiast kręcić nosem. Należy jednak pamiętać o tym, iż mimo futurystycznego przebrania i pewnych rozwiązań technicznych rodem z fantastyki, to nie jest film science fiction – to dramat psychologiczny odnoszący się do bardzo konkretnej, tragicznej sytuacji w życiu bohaterki.
Jak na tego typu obraz przystało, Akan Satajew pewne elementy pozostawia w sferze domysłów. Widz może sam sobie dopowiedzieć, co – jego zdaniem – wydarzyło się w życiu kobiety i jakie były tego przyczyny (bo skutki widzimy na ekranie). Nie zmienia to faktu, że zaprezentowane w finale przesłanie scenarzysty Timura Żaksyłykowa jest jednoznaczne; nawet jeżeli unika on bezpośredniego potępienia bohaterki, trudno uciec myślami od konstatacji, że mimo wszystko została ona potraktowana przez autora fabuły instrumentalnie, na swój sposób „wypreparowana” z otaczającego ją świata i – co za tym idzie – w większym bądź większym stopniu (ocena tego będzie zależna od światopoglądu i wrażliwości oglądającego) poddana napiętnowaniu moralnemu. Analizując „Samotną”, pamiętajmy, że to historia doświadczonej przez los kobiety, ale zaprezentowana, jakby nie było, z męskiego punktu widzenia. Owszem, estetycznie perfekcyjna, eterycznie niepokojąca (vide emanująca seksem scena sennego tańca w łóżku), ale… Właśnie! Ciekaw jestem bardzo, jak na ten film reagowały kobiety w Kazachstanie.
koniec
26 marca 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Kolorowy zawrót głowy
Agnieszka ‘Achika’ Szady

6 VI 2023

Druga część trylogii o multiwersum wszystkich możliwych Spider-Manów (wliczając kota i prosiaka) jest jeszcze bardziej oszałamiająca wizualnie niż pierwsza. Na szczęście efektom nie udało się przyćmić fabuły.

więcej »

Konsultant: Odc. 5. Nie wszystko złoto, co się świeci
Marcin Mroziuk

5 VI 2023

Na podstawie dotychczasowych wydarzeń mogliśmy podejrzewać, że zadzieranie z Regusem Patoffem z pewnością nie jest bezpieczne. W jeszcze bardziej niepojącym świetle stawia tego tajemniczego konsultanta historia, którą opowiada Craigowi Frank Florez.

więcej »

East Side Story: Na tropie niebezpiecznego szaleńca
Sebastian Chosiński

4 VI 2023

„Spisek Oberona” to, jak dotąd, jedyny pełnometrażowy film kazachskiego, choć wykształconego poza granicami kraju, reżysera i scenarzysty Ajdara Batałowa (mimo że niebawem od jego premiery minie dekada). To klasyczne kino akcji, które powstało przede wszystkim po to, aby mile połechtać dowództwo wywiadu wojskowego. W każdym razie głównym pozytywnym bohaterem jest narażający życie dla ojczyzny oficer GRU Czingiz Arłanow.

więcej »

Polecamy

Marzenie archeologa

Z filmu wyjęte:

Marzenie archeologa
— Jarosław Loretz

Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.