Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 września 2023
w Esensji w Esensjopedii

Tachir Sabirow
‹Spotkanie w dolinie śmierci›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSpotkanie w dolinie śmierci
Tytuł oryginalnyВохӯрӣ дар дараи марг [Встреча в ущелье смерти]
ReżyseriaTachir Sabirow
ZdjęciaWiktor Mirzajanc
Scenariusz
ObsadaSawriniso Sabzalijewa, Tachir Sabirow, Jurij Diedowicz, Galib Isłamow, Władimir Siczkar, Sajdo Kurbanow, Machmudżon Alizoda, Irina Kalinowska, Ismat Aszurow, Anwar Kendżajew, Dawid Iljabajew, Imomberdy Mingbajew, Nozukmo Szomansurowa
MuzykaAbdufattoch Odinajew
Rok produkcji1979
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania65 min
Gatunekdramat, historyczny, western
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Klasyka kina radzieckiego: Żona i mąż po dwóch stronach barykady
[Tachir Sabirow „Spotkanie w dolinie śmierci” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Przebrnięcie przez „Spotkanie w dolinie śmierci” – kolejny kinowy eastern autorstwa Tachira Sabirowa – może być dla niektórych traumatycznym przeżyciem. Nie dlatego, że to dramatycznie słaby film. Chodzi o kwestie techniczne. Ta opowieść o zaprowadzaniu władzy sowieckiej w krajach Turkiestanu w ciągu minionych ponad czterdziestu lat nie doczekała się bowiem żadnej rekonstrukcji. A jakość taśmy, na której film nakręcono, już wtedy wołała o pomstę do nieba.

Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Żona i mąż po dwóch stronach barykady
[Tachir Sabirow „Spotkanie w dolinie śmierci” - recenzja]

Przebrnięcie przez „Spotkanie w dolinie śmierci” – kolejny kinowy eastern autorstwa Tachira Sabirowa – może być dla niektórych traumatycznym przeżyciem. Nie dlatego, że to dramatycznie słaby film. Chodzi o kwestie techniczne. Ta opowieść o zaprowadzaniu władzy sowieckiej w krajach Turkiestanu w ciągu minionych ponad czterdziestu lat nie doczekała się bowiem żadnej rekonstrukcji. A jakość taśmy, na której film nakręcono, już wtedy wołała o pomstę do nieba.

Tachir Sabirow
‹Spotkanie w dolinie śmierci›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułSpotkanie w dolinie śmierci
Tytuł oryginalnyВохӯрӣ дар дараи марг [Встреча в ущелье смерти]
ReżyseriaTachir Sabirow
ZdjęciaWiktor Mirzajanc
Scenariusz
ObsadaSawriniso Sabzalijewa, Tachir Sabirow, Jurij Diedowicz, Galib Isłamow, Władimir Siczkar, Sajdo Kurbanow, Machmudżon Alizoda, Irina Kalinowska, Ismat Aszurow, Anwar Kendżajew, Dawid Iljabajew, Imomberdy Mingbajew, Nozukmo Szomansurowa
MuzykaAbdufattoch Odinajew
Rok produkcji1979
Kraj produkcjiZSRR
Czas trwania65 min
Gatunekdramat, historyczny, western
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Historyczno-rewolucyjne easterny, których akcja rozgrywa się najczęściej w czasach wojny domowej w Rosji oraz walk o utrwalanie władzy sowieckiej, nie są wcale żadnym ewenementem w kinematografii radzieckiej. Kręcono je jeszcze w okresie międzywojennym, przed zadekretowaniem socrealizmu w kulturze. Do łask powróciły natomiast po śmierci Józefa Stalina i zmianach politycznych będących następstwem XX Zjazdu KPZR (vide znakomite „Ogniste wiorsty” Samsona Samsonowa z 1957 roku), jednak prawdziwy ich wysyp nastąpił w drugiej połowie lat 60. i na początku następnej dekady. W kolejnych latach gatunek jednak powoli wymierał, aczkolwiek w republikach Azji Środkowej zdarzały się jeszcze takie obrazy w połowie lat 80. Przykładem chociażby zrealizowane w 1979 roku w wytwórni „Tadżykfilm” „Spotkanie w dolinie śmierci”, którego twórcą był Tachir Muchtarowicz Sabirow (1929-2002). Dla tadżyckiego reżysera nie był to wcale temat nowy, wszak dwanaście lat wcześniej, kiedy wciąż był jeszcze na początku swojej drogi artystycznej, nakręcił utrzymaną w tej stylistyce „Zdradę”.
Co skłoniło Sabirowa do tego, by pod koniec lat 70. przenieść na ekran kinowy scenariusz Fazlitdina Muchammadijewa, który nie był zawodowym pisarzem, a więc adaptowanie jego tekstu wiązało się z niemałym ryzykiem – trudno orzec. Być może ostatecznie przekonał Tadżyka fakt, że w postaci kurbaszy Radżabbeka dostrzegł znakomity materiał na dobrą rolę aktorską, w efekcie czego powierzył ją… sobie samemu (nic w tym zaskakującego, ponieważ zanim został reżyserem, Tachir Muchtarowicz próbował sił po drugiej stronie kamery). I rzeczywiście trzeba przyznać, że Sabirow nie pomylił się – Radżabbek okazał się bowiem najbardziej wyrazistym, choć oczywiście negatywnym, bohaterem tej opowieści. Akcja rozgrywa się w Tadżykistanie na początku lat 20. ubiegłego wieku. Choć szala zwycięstwa w toczonej w Turkiestanie wojnie przechyla się na stronę bolszewików, w okolicy wciąż jeszcze grasują bandy basmaczy, którzy terroryzują miejscową ludność. Najgroźniejszym z nich, najbardziej dającym się we znaki krasnoarmiejcom jest właśnie kurbaszy Radżabbek.
Na dźwięk jego imienia czerwonoarmistom dosłownie miękną nogi. No, może nie wszystkim. Dowódca szwadronu Karawajew (w którego wcielił się Rosjanin Jurij Diedowicz, znany również z „Jeźdźców rewolucji” i „Upadku Czarnego Konsula”), komisarz polityczny Bekow (Galib Isłamow, który zaliczył epizod w „Tajemnicy zapomnianej przełęczy”), a nade wszystko piękna Zejnab (Sawriniso Sabzalijewa, która fachu uczyła się we Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii w Moskwie pod okiem Siergieja Bondarczuka), pierwsza kobieta, która została przewodniczącą komitetu rewolucyjnego – oni na pewno nie zadrżą przed Radżabbekiem. Przeciwnie! Zwłaszcza Zejnab, która nie tak dawno dowiedziała się, że okrutny kurbaszy to tak naprawdę jej były mąż Nasymbek. Człowiek, któremu urodziła syna i który teraz chce wyrwać chłopca z jej rąk. Kobieta ma więc dodatkową motywację, aby rozprawić się z tym zatwardziałym wrogiem władzy radzieckiej.
W retrospekcjach poznajemy przeszłość rodziny, przy okazji uzyskując odpowiedź na pytanie, co sprawiło, że małżonkowie rozstali się, a później stanęli po przeciwnych stronach politycznej barykady. Dzisiaj są śmiertelnymi wrogami: Nasymbek uważa, że Zejnab zhańbiła jego nazwisko, ona z kolei stoi na stanowisko, że fakt, iż kiedyś była jego żoną, to brzemię, które musi z siebie zrzucić, walcząc z basmaczami. Wątek melodramatyczny jest w „Spotkaniu w dolinie śmierci” bardzo istotny, ponieważ na arenie wydarzeń pojawia się inny mężczyzna, który kocha się w Zejnab i jest gotów poświęcić dla niej i jej synka życie. To towarzysz Guł (charyzmatyczny Sajdo Kurbanow, który do dzisiaj pozostaje aktywnym aktorem – patrz: „Scyta”). Wszystko zmierza więc prostą drogą do rozprawy, w której ważyć będą się nie tylko losy całego Turkiestanu, ale także ideowej Zejnab. Jej mąż zalicza się bowiem do ludzi mściwych, którzy nie odpuszczają. Na dodatek ma u swego boku bandziorów pokroju Zije (gra go Uzbek Anwar Kendżajew, znany z „Bez strachu”, „Odległych bliskich lat” oraz „Ochroniarza”), który gotów jest zabić człowiek bez najmniejszego zawahania.
Tachir Sabirow, choć był bardzo płodnym twórcą, po śmierci popadł w zapomnienie. O ile jednak jeszcze jego filmy telewizyjne są od czasu do czasu prezentowane w ojczyźnie, o tyle, jak się zdaje, o tych kinowych nie pamięta pies z kulawą nogą. Bo czym tłumaczyć fakt, że ani „Zdrada”, ani tym bardziej „Spotkanie w dolinie śmierci” nie doczekały się do dzisiaj rekonstrukcji cyfrowych; nie wydano ich tym samym na DVD. Co można wytłumaczyć chyba jedynie marnością współczesnego przemysłu kinematograficznego Tadżykistanu i brakiem środków finansowych. A szkoda, bo oba easterny Sabirowa są – także za prawdą przesłania propagandowego – znakomitym znakiem swoich czasów. Ścieżkę dźwiękową do obrazu, którego oficjalna premiera miała miejsce w Moskwie w grudniu 1980 roku, skomponował ponownie Abdufattoch Odinajew, nie zapominając przy tym sięgnąć po robiące spore wrażenie pieśni ludowe. Autorem zdjęć był natomiast przedwcześnie zmarły Wiktor Mirzajanc (1946-1998), absolwent wydziału operatorskiego WGIK-u, który w latach 80. sam zaczął reżyserować easterny (vide sześcioodcinkowy „Dżura – myśliwy z Min-Archara”).
koniec
11 stycznia 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Kamp Amersfoort
Sebastian Chosiński

24 IX 2023

Uzbecki dramat wojenny „Sto jeden” Hamidułły Hasanowa to opowieść oparta na faktach. Reżyser przedstawia w niej historię wziętych do niewoli latem 1941 roku jeńców wojennych Armii Czerwonej – byli nimi sami Uzbecy – którzy trafili do znajdującego się na terenie Holandii Kamp Amersfoort. Komendant obozu Walter Heinrich otrzymał zadanie przygotowania ich do swoiście pojętej misji specjalnej.

więcej »

Fundacja: Sez. 1. odc. 9. Pionki na szachownicy przeznaczenia vel psychohistorii
Marcin Mroziuk

22 IX 2023

Chociaż z dużym zainteresowaniem obserwujemy, jak konflikt na Terminusie osiąga punkt kulminacyjny, to niestety w jego finałowej scenie otrzymujemy – niemal dosłownie – deus ex machina. Nic dziwnego, że na tym tle zdecydowanie lepiej wypada wątek rozgrywki między Świtem i Zmierzchem, która także wkracza w decydująca fazę.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Gdy ofiarą pada gliniarz…
Sebastian Chosiński

20 IX 2023

W trzy lata po tym jak przeniósł na ekran powieść szwedzkiego prozaika Pera Wahlöö „Morderstwo na 31 piętrze”, estoński reżyser Peeter Urbla zabrał się za ekranizację kolejnego skandynawskiego kryminału. Tym razem padło na dzieło Karla Arnego Bloma, które w wersji filmowej otrzymało tytuł „Błędne koło”.

więcej »

Polecamy

Peregrynacje wyssane z palca

Z filmu wyjęte:

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Interpol muzealny
— Jarosław Loretz

Gdy w domu brakło kombinerek
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Gdy ofiarą pada gliniarz…
— Sebastian Chosiński

Generalska córka
— Sebastian Chosiński

Z Mińska do Nowego Jorku
— Sebastian Chosiński

Zdrajcy i ogłupiacze
— Sebastian Chosiński

Moskiewskie zaułki jak Paryż
— Sebastian Chosiński

Łotewska twarz komisarza Martina Becka
— Sebastian Chosiński

Operacja „Dzień Sprawiedliwości”
— Sebastian Chosiński

Osiemnaście mieć lat – na wojnie to grzech!
— Sebastian Chosiński

Wielkie dramaty małych ludzi
— Sebastian Chosiński

Kiedy wejdziesz między wilki…
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.