Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 25 maja 2022

Wspomnienie przyszłości
W naszej Galerii prezentujemy prace tegorocznego laureata nagrody Best Artist przyznanej przez Europejskie Stowarzyszenie Science Fiction (ESFS) – Rocha Urbaniaka
Kroniki księżycowe: Zanik ducha albo „jak od pospolitości zbawić świat”
W drugiej części Trylogii Księżycowej Jerzego Żuławskiego dwóch członków Bractwa Prawdy nieopatrznie uruchomiło statek kosmiczny Marka Zwycięzcy i ku własnemu przerażeniu wystartowało na Ziemię. Co zastaną, gdy już dolecą?
Iść w stronę słońca
„Legendarne miasta” to tytuł pierwszego tomu z przygodami Alvara Mayora. Album zawiera osiemnaście rozgrywających się w XVI wieku opowieści o przygodach tajemniczego przewodnika, który w kolejnych podróżach po Ameryce Południowej poszukuje prawdy o sobie samym.
Upload: Sez. 2. odc. 7. Powrót z zaświatów
Nie ulega wątpliwości, że para głównych bohaterów jest naprawdę zdeterminowana, aby uniemożliwić realizację planu Davida Choaka. W tym celu Nathan musi odzyskać dostęp do tylnych furtek ukrytych w jego programie, który został wykorzystany przez Freeyond. Dokonanie tego nie będzie jednak takie proste.
Pulsujący rytm metropolii
„Kot w Tokio” to nowoczesna opowieść o japońskiej stolicy i jej mieszkańcach. Smaki, kolory, zapachy, dźwięki wibrują i mieszają się ze sobą, tworząc jedyny w swoim rodzaju pejzaż wielkiego miasta.
Krótko o grach: Technika walki gazrurką
Dawno żadna gra komputerowa (a do tego zręcznościówka!) nie sprawiła mi tyle frajdy co „Streets of Rage 4”. Czwarta odsłona hitu sprzed lat może nie jest żadną rewolucją, ale w świetnym stylu reaktywuje nieco już wyświechtany gatunek.
Pan Samochodzik po latach: Pośród szaleńców i gangsterów
„Pan Samochodzik i człowiek z UFO” pod wieloma względami różni się do poprzednich części cyklu Zbigniewa Nienackiego. Nie dość bowiem, że akcja powieści toczy się poza Europą, to jeszcze istotne znaczenie ma tutaj wątek fantastyczny. Zapewne w ten sposób autor starał się zdyskontować rosnącą w latach osiemdziesiątych popularność literatury science fiction, ale zabieg ten może budzić ambiwalentne odczucia.

Filmy

Magazyn CCXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

kinowe

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak nowości w minionym tygodniu. Aby zobaczyć wcześniejsze, kliknij.

Zapowiedzi

kinowe

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

dvd i blu-ray

Brak zapowiedzi na najbliższy tydzień. Aby zobaczyć późniejsze, kliknij.

Aleksandr Mołocznikow
‹Powiedz jej›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Powiedz jej
Tytuł oryginalny	Скажи ей
Reżyseria	Aleksandr Mołocznikow
Zdjęcia	Jānis Eglītis
Scenariusz	Aleksandr Mołocznikow, Ilja Tilkin, Aleksandr Tałał
Obsada	Kai Alex Getz, Swietłana Chodczenkowa, Artiom Bystrow, Wolfgang Cerny, Aleksiej Sieriebriakow, Marina Ignatowa, Igor Czerniewicz, Irina Rozanowa, Annaka Fourneret, Brianni Walker, Marik Knight, Jekatierina Szumakowa, Dmitrij Podnozow, Tatiana Zacharowa
Muzyka	Igor Wdowin
Rok produkcji	2020
Kraj produkcji	Rosja, USA
Czas trwania	98 min
Gatunek	dramat, obyczajowy
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

East Side Story: Gwiaździsty sztandar ponad wody Newy
[Aleksandr Mołocznikow „Powiedz jej” - recenzja]

Sebastian Chosiński

To nie proste: z dnia na dzień porzucić dotychczasowe życie (niekoniecznie nawet najszczęśliwsze i najbardziej ustabilizowane) i zacząć nowe w zupełnie innym kraju, tysiące kilometrów od rodzinnych stron. A na to właśnie decyduje się bohaterka dramatu obyczajowego Aleksandra Mołocznikowa „Powiedz jej”, która na dodatek chce zostawić w Rosji męża i zabrać ze sobą ich jedynego syna.

Sebastian Chosiński

East Side Story: Gwiaździsty sztandar ponad wody Newy
[Aleksandr Mołocznikow „Powiedz jej” - recenzja]

Aleksandr Mołocznikow
‹Powiedz jej›

EKSTRAKT:	70%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Powiedz jej
Tytuł oryginalny	Скажи ей
Reżyseria	Aleksandr Mołocznikow
Zdjęcia	Jānis Eglītis
Scenariusz	Aleksandr Mołocznikow, Ilja Tilkin, Aleksandr Tałał
Obsada	Kai Alex Getz, Swietłana Chodczenkowa, Artiom Bystrow, Wolfgang Cerny, Aleksiej Sieriebriakow, Marina Ignatowa, Igor Czerniewicz, Irina Rozanowa, Annaka Fourneret, Brianni Walker, Marik Knight, Jekatierina Szumakowa, Dmitrij Podnozow, Tatiana Zacharowa
Muzyka	Igor Wdowin
Rok produkcji	2020
Kraj produkcji	Rosja, USA
Czas trwania	98 min
Gatunek	dramat, obyczajowy
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	Skąpiec.pl
Wyszukaj w	Amazon.co.uk

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Nominowany w 2020 roku do Grand Prix podczas festiwalu „Kinotawr” – jednego z najważniejszych przeglądów filmowych w Rosji – dramat obyczajowy Aleksandra Aleksandrowicza Mołocznikowa (rocznik 1992) nawiązuje do tematu, jaki często pojawiał się w kinie rosyjskim na początku lat 90. XX wieku, a dotyczył odbudowywanych po blisko półwieczu „zimnej wojny” relacji z Amerykanami. Także, co może być zaskoczeniem, na płaszczyźnie czysto intymnej. Nie jest więc chyba przypadkiem fakt, że fabuła „Powiedz jej” umieszczona została właśnie w tamtych czasach, chociaż pod koniec nadzwyczaj trudnej dla krajów byłego Związku Radzieckiego dekady. Mołocznikow, mimo że urodził się w Petersburgu, studia aktorsko-reżyserskie podjął w Moskwie (w Rosyjskim Uniwersytecie Sztuk Teatralnych). Początkowo udzielał się głównie jako aktor; mogliśmy go oglądać w filmach ambitniejszych (jak „Jeszcze jeden rok” bądź „Bracia Cz.”), ale też stricte rozrywkowych (vide „Chłodny front”, „Blockbuster” czy wyjątkowo nieudany horror „Świt”).

Przed pięcioma laty Aleksandr Aleksandrowicz zrobił kolejny krok w swojej karierze i zadebiutował jako reżyser komedią kinową „Mity”; później powstał ośmioodcinkowy serial satyryczny „Szaleństwo” (2020) i w końcu pierwszy film Mołocznikowa, który nie miał jedynie bawić, lecz przede wszystkim zmuszać widza do pogłębionej refleksji – dramat „Powiedz jej”. Choć po raz pierwszy zaprezentowano go późną jesienią 2020 roku (właśnie w ramach „Kinotawru”), na oficjalną premierę musiał czekać do 13 maja roku następnego; w naszym kraju obraz pokazano natomiast w listopadzie w ramach piętnastej edycji festiwalu „Sputnik nad Polską”. W porównaniu z debiutanckimi „Mitami” to poziom wyżej, w czym na pewno sporą zasługę mają dwaj doświadczeni scenarzyści: wszechstronny Ilja Tilkin (od „Człowieka w oknie”, poprzez „Stalingrad”, aż po „Dziewiątą ofiarę”) oraz Aleksandr Tałał (superbohaterska „Czarna Błyskawica” i animowane „Biełka i Striełka: Gwiezdne psy”).

Pierwsza scena filmu wprowadza nas z miejsca w podstawowe zagadnienie przyświecające scenarzystom i reżyserowi. Widzimy zagubionego chłopca na ulicach amerykańskiego miasta, który szukając pomocy, podchodzi do policjantów i pyta ich o drogę. Nie jest stąd. Otacza go obcy świat, którego nie rozumie i którego tak naprawdę boi się. Dopiero potem dowiadujemy się, że chłopiec jest Rosjaninem i niedawno – wraz z matką i jej nowym partnerem życiowym – przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych. Ma na imię Sasza, czyli Aleksandr, pochodzi z Petersburga. Jego matka, Swieta, ma za sobą nieudane małżeństwo z Artiomem – chłopiec to właśnie ich dziecko. Czasy są ciężkie, kryzys ekonomiczny daje się we znaki większości obywatelom Rosji; kobieta nie widzi większych perspektyw, a wybuchowy mąż, który nie stroni także od przemocy fizycznej, jedynie pogłębia jej depresję. Jedno jest pewne – z nim Swieta nie zawojuje świata, skaże się jedynie na beznadziejną egzystencję, która będzie powieleniem niełatwego losu rodziców.

Kiedy więc w jej życiu pojawia się przystojny Amerykanin Michael, postanawia dać mu szansę. Chociaż jest już kobietą bliżej czterdziestki, niż trzydziestki, zachwyca słowiańską urodą – nie dziwi więc, że przybysz zza Atlantyku jest nią urzeczony. W końcu dochodzi do tego, że planuje emigrację za Atlantyk. Chce zabrać ze sobą Saszę, ale by było to możliwe, wymagana jest poświadczona sądownie zgoda męża. Tymczasem Artiom – podburzany przez swoich rodziców – nie chce pozwolić na to, aby chłopiec wychowywał się tak daleko od ojczyzny. Jest bowiem przekonany, że z czasem syn ulegnie wynarodowieniu. A może po prostu mężczyzną kieruje zazdrość? Dopiero dramatyczne wydarzenie sprawia, że mąż Swiety zmienia zdanie. Pytanie tylko na jak długo? Czy naprawdę jest w stanie pogodzić się z tym, że jego jedyny, ukochany syn będzie się wychowywał kilka tysięcy kilometrów od niego, że będzie mówił po angielsku i jako hymn narodowy śpiewał „The Star-Spangled Banner”?

Mołocznikow nakręcił film o zderzeniu dwóch światów i dwóch skrajnych mentalności, ale także o przełamywaniu barier kulturowych i wzajemnej nieufności, w końcu – o poszukiwaniu szczęścia, które nieodłącznie kojarzy się ze stabilizacją ekonomiczną. Co ciekawe, jako symboliczny pomost łączący Stany Zjednoczone z Rosją pojawia się „Mroczne widmo” George’a Lucasa, które w pewnym sensie pozwala zasypać rów pomiędzy Saszą a Michaelem. „Powiedz jej” fabularnie dzieli się wyraźnie na dwie części: pierwsza rozgrywa się w Petersburgu i opowiada o staraniach Swiety przygotowującej się do wyjazdu za Ocean, druga dzieje się już w Stanach Zjednoczonych i jej głównym tematem jest przystosowywanie się Aleksandra i jego matki do życia w nowych, całkiem odmiennych od dotychczas znanych warunkach. Kobiecie przychodzi to z dużo większą łatwością; wszak ona podążyła również za głosem serca, chłopiec natomiast wciąż pozostaje rozdarty.

Mołocznikow zadbał o atrakcyjną obsadę. W Swietę wcieliła się nieodmiennie, mimo upływu lat, robiąca wielkie wrażenie Swietłana Chodczenkowa („Dowłatow”, „Bohater”); jej pierwszego męża Artioma zagrał… Artiom Bystrow („T-34”, „Krzyk ciszy”), a Michaela, drugiego partnera – Austriak Wolfgang Cerny („Obrońca Galaktyki”, „Czerwony Duch”). Młodziutki Sasza ma z kolei twarz mającego już na koncie kilkanaście ról Kaia Alexa Getza („Boisko”, „Czarnobyl 1986”); jego dziadków zagrali z kolei: ze strony ojca – Aleksiej Sieriebriakow („Legenda o Kołowracie”, „Jak Witia Czesnok Liochę Sztyra do domu opieki wiózł”), ze strony matki – Igor Czerniewicz („Akt natury”, „Wasilisa”). Kompletując ekipę techniczną, Mołocznikow sięgnął po łotewskiego operatora Jānisa Eglītisa („Konwój”), a przygotowanie ścieżki dźwiękowej powierzył Igorowi Wdowinowi, który na koncie ma już pokaźną liczbę bardzo zróżnicowanych stylistycznie soundtracków („Selfie”, „Wilk zmyślony”).

16 stycznia 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Wychowane przez wilki: Sez. 2, Odc. 1. Inny klimat, czyli nowe szanse i zagrożenia
Marcin Mroziuk

23 V 2022

W drugim sezonie „Wychowanych przez wilki” następuje radykalna zmiana scenerii. Bohaterowie opuszczają bowiem niezbyt urodzajne rejony Keplera-22b i przenoszą się do strefy tropikalnej, gdzie znajduje się kolonia ateistów.

więcej »

East Side Story: Przeżyć w Piekle
Sebastian Chosiński

22 V 2022

Dwa lata po premierze pełnometrażowy debiut dokumentalny kijowskiej reżyserki Iryny Cyłyk – nagrodzony na festiwalu Sundance „Ziemia jest niebieska jak pomarańcza” – nabrał bolesnej aktualności. Jego tematem jest bowiem los rodzin mieszkających na obszarze ogarniętego konfliktem zbrojnym od 2014 roku Donbasu.

więcej »

I nie wierz nikomu, bo nie trafisz do domu
Sebastian Chosiński

21 V 2022

Najpierw było japońskie anime „Jin-Rô” Hiroyukiego Okiury. Niemal dwadzieścia lat później za aktorski remake jego dzieła zabrali się Koreańczycy. Zmienili miejsce akcji, dorzucili co nieco od siebie fabularnie – i w świat poszła „Wilcza Brygada” Jee-woon Kima. W efekcie powstał całkiem przyzwoity film akcji (z elementami science fiction), ale do poziomu obraz z Kraju Kwitnącej Wiśni jednak nie dorósł.

więcej »