Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 9 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Alessandro Rossetto
‹Piccola Patria›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPiccola Patria
ReżyseriaAlessandro Rossetto
ZdjęciaDaniel Mazza
Scenariusz
ObsadaMaria Roveran, Roberta Da Soller, Vladimir Doda
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiWłochy
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Wenecja 2013: Mała najbliższa ojczyzna
[Alessandro Rossetto „Piccola Patria” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Piccola Patria”, prezentowany w sekcji Orizzonti pierwszy film fabularny znanego dokumentalisty Alessandro Rossetto, nie mówi o Włoszech, tylko o Veneto, regionie administracyjnym znanym w Polsce jako Wenecja Euganejska. Charakteryzuje go silne poczucie odrębności i specyficzny dialekt, dla żyjących tu ludzi prawdziwą ojczyzną jest właśnie to miejsce.

Marta Bałaga

Wenecja 2013: Mała najbliższa ojczyzna
[Alessandro Rossetto „Piccola Patria” - recenzja]

„Piccola Patria”, prezentowany w sekcji Orizzonti pierwszy film fabularny znanego dokumentalisty Alessandro Rossetto, nie mówi o Włoszech, tylko o Veneto, regionie administracyjnym znanym w Polsce jako Wenecja Euganejska. Charakteryzuje go silne poczucie odrębności i specyficzny dialekt, dla żyjących tu ludzi prawdziwą ojczyzną jest właśnie to miejsce.

Alessandro Rossetto
‹Piccola Patria›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPiccola Patria
ReżyseriaAlessandro Rossetto
ZdjęciaDaniel Mazza
Scenariusz
ObsadaMaria Roveran, Roberta Da Soller, Vladimir Doda
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiWłochy
Gatunekdramat
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
„Ojczyzna to kraj dzieciństwa
Miejsce urodzenia
To jest ta mała najbliższa
Ojczyzna
Miasto miasteczko wieś
Ulica dom podwórko.”
„Oblicze ojczyzny”, Tadeusz Różewicz
Alessandro Rossetto wychował się w Padwie, później, jak przystało na włoskiego filmowca, wyjechał do Rzymu. Jego najsłynniejsze dokumenty, takie jak „Bibione Bye Bye One” z 1999 roku czy poświęcona matce „Chiusura”, opowiadają jednak o Veneto. Do swoich korzeni zdecydował się wrócić także w przypadku długo oczekiwanego, świetnie przyjętego w Wenecji fabularnego debiutu.
Z zamiarem nakręcenia „Piccola Patria” nosił się przez wiele lat. Fabuła wielokrotnie się zmieniała, ale główne założenia pozostały takie same: film miał być nakręcony w dialekcie, z którego zrozumieniem mają problem nawet rdzenni Włosi, miał zawierać dokumentalne wstawki oraz poruszać wątek rasizmu, wciąż bardzo odczuwalnego w tym regionie.
Gdyby pokusić się o próbę streszczenia filmu, fabułę można zamknąć w paru słowach.
Luisa (zmysłowa Maria Roveran) wiąże się z pochodzącym z Albanii Bilalem (Vladimir Doda). Jej rodzice krzywo patrzą na ten związek, zwłaszcza uprzedzony do obcokrajowców ojciec. Sytuację dodatkowo komplikuje złożona relacja łącząca ją z przyjaciółką Renatą (Roberta Da Soller) i pozornie prosty sposób mający umożliwić jej zarobienie dodatkowych pieniędzy.
Młodzi debiutanci i znalezieni dosłownie na ulicy amatorzy dotrzymują kroku tak doświadczonym aktorom jak Lucia Mascino czy Mirko Artuso, który przeraża w roli oślepionego przez nienawiść ojca. Jednak to Veneto gra w filmie główne skrzypce.
W przedstawionym w debiucie Rossetto regionie rytm życia wyznaczają wiejskie imprezy i polityczne zebrania, podczas których nasilają się nastroje rasistowskie. To świat absurdów, gdzie do Albańczyka krzyczy się „ty czarnuchu” i nie chce się już dotknąć królika po tym, jak nadano mu chińskie imię. To świat, gdzie dobry obcokrajowiec, to martwy obcokrajowiec. Nad wszystkim góruje znajdujący się w Villafranca di Verona hotel „Antares”, gdzie nakręcono większość zdjęć. Czarny, milczący moloch nasuwa skojarzenie z „Odyseją kosmiczną” Kubicka.
Film nie boi się ryzyka, nie boi się seksu i brudu. Jest szorstki, ale też piękny wizualnie, zapytany o inspiracje reżyser nieprzypadkowo powoływał się na „Pianistkę” Michaela Haneke. Widać, że reżyser dobrze zna ten świat i chyba nawet go lubi, choć daleko mu od ideału. A może właśnie dlatego.
koniec
10 września 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 5. Pokerowa zagrywka
Marcin Mroziuk

9 VI 2023

Wprawdzie River Cartwright potrzebował sporo czasu, aby zrozumieć, czemu trafił do Slough House, ale teraz dzięki tej wiedzy może pomóc Jacksonowi Lambowi we wspólnym pokrzyżowaniu planów Diany Taverner. Pytanie brzmi, czy tej rozgrywki w łonie MI5 nie przypłaci życiem porwany Hassan Ahmed.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Leśni Bracia – estońscy „żołnierze wyklęci”
Sebastian Chosiński

7 VI 2023

Kinematografia estońska z czasów radzieckich nie miała w Polsce Ludowej szczególnego szczęścia. Jeśli już sprowadzano nad Wisłę filmy z republik nadbałtyckich, sięgano głównie po dzieła litewskie. A szkoda! Gdyby było inaczej, „Gniazdo na wietrze” Olava Neulanda, oparte na scenariuszu Grigorija Kanowicza i Isaaka Fridberga, mogłoby stać się sporym wydarzeniem.

więcej »

Kolorowy zawrót głowy
Agnieszka ‘Achika’ Szady

6 VI 2023

Druga część trylogii o multiwersum wszystkich możliwych Spider-Manów (wliczając kota i prosiaka) jest jeszcze bardziej oszałamiająca wizualnie niż pierwsza. Na szczęście efektom nie udało się przyćmić fabuły.

więcej »

Polecamy

Marzenie archeologa

Z filmu wyjęte:

Marzenie archeologa
— Jarosław Loretz

Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Z tego cyklu

Pani Zemsta
— Marta Bałaga

W drodze
— Marta Bałaga

Ze szkoły drukarskiej na festiwal w Wenecji
— Marta Bałaga

Samotność w wielkim mieście
— Marta Bałaga

Umarli milczą
— Marta Bałaga

Happy Ending
— Marta Bałaga

Obcy wśród nas
— Marta Bałaga

Ladies Punk
— Marta Bałaga

Anarchy in Sweden
— Marta Bałaga

Złoty Lew dla „Sacro GRA”

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.