Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 września 2023
w Esensji w Esensjopedii

Emma Dante
‹Ulica w Palermo›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUlica w Palermo
Tytuł oryginalnyVia Castellana Bandiera
ReżyseriaEmma Dante
ZdjęciaGherardo Gossi
Scenariusz
ObsadaEmma Dante, Alba Rohrwacher, Elena Cotta, Renato Malfatti, Dario Casarolo, Carmine Maringola, Sandro Maria Campagna, Elisa Parrinello, Giuseppe Tantillo
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiSzwajcaria, Włochy
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Wenecja 2013: Pewnego razu na Sycylii
[Emma Dante „Ulica w Palermo” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Dwóch stojących naprzeciwko siebie przeciwników. Zaciśnięte wściekle pieści. Unoszony przez wiatr pył na drodze. „Via Castellana Bandiera”, pierwszy film reżyserki teatralnej Emmy Dante wiele zawdzięcza Sergio Leone i jego spaghetti westernom. Różnica polega na tym, że tutaj bohaterkami są znajdujące się w samochodach kobiety i wąska, jednokierunkowa ulica.

Marta Bałaga

Wenecja 2013: Pewnego razu na Sycylii
[Emma Dante „Ulica w Palermo” - recenzja]

Dwóch stojących naprzeciwko siebie przeciwników. Zaciśnięte wściekle pieści. Unoszony przez wiatr pył na drodze. „Via Castellana Bandiera”, pierwszy film reżyserki teatralnej Emmy Dante wiele zawdzięcza Sergio Leone i jego spaghetti westernom. Różnica polega na tym, że tutaj bohaterkami są znajdujące się w samochodach kobiety i wąska, jednokierunkowa ulica.

Emma Dante
‹Ulica w Palermo›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułUlica w Palermo
Tytuł oryginalnyVia Castellana Bandiera
ReżyseriaEmma Dante
ZdjęciaGherardo Gossi
Scenariusz
ObsadaEmma Dante, Alba Rohrwacher, Elena Cotta, Renato Malfatti, Dario Casarolo, Carmine Maringola, Sandro Maria Campagna, Elisa Parrinello, Giuseppe Tantillo
Rok produkcji2013
Kraj produkcjiSzwajcaria, Włochy
Gatunekdramat, komedia
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
Rosa (Emma Dante) jedzie z dziewczyną do miejsca, w którym się wychowała, Samira (gwiazda teatru Elena Cotta) odwiedza grób zmarłej na raka córki, po drodze zabiera zięcia i jego rodzinę. Oba samochody wjeżdżają sobie naprzeciw na ulicy Castellana Bandiera, ktoś musi się wycofać, żeby nie blokować ruchu. Na Sycylii obowiązują jednak inne prawa i sytuacja szybko wymyka się spod kontroli.
Film Emmy Dante powstał na podstawie napisanej przez nią powieści o tym samym tytule, która w 2009 roku zdobyła Premio Vittorini. Przypomina trochę „Tortilla Flat” Johna Steinbecka.
Tak jak w słynnej książce, ulica stanowi zamknięty świat rządzący się własnymi prawami. Wszyscy wszystko tu o sobie wiedzą, do wybuchu wystarczy iskra, a na przybyszów z zewnątrz spogląda się podejrzliwie. Dante, podobnie jak Steinbeck, lubi jednak swoich bohaterów; są uparci, łatwo wybuchają, bez konkretnego powodu rzucają się na siebie z nożem, ale gdy zajdzie potrzeba poratują talerzem makaronu. Gdy staje się jasne, że żadna z kobiet nie zamierza ustąpić cała ulica szybko się organizuje, kłócą się, udzielają rad, wreszcie postanawiają zarobić na niespodziewanej sytuacji stawiając zakłady. Wokół panuje chaos doskonale podkreślony zdjęciami Gherardo Gossi, a Samira i Rosa niewzruszenie siedzą za kierownicą nie spuszczając siebie z oczu.
Obie bohaterki są w pewnym sensie wyobcowane; Rosa wywodzi się wprawdzie z tego miejsca, ale wybory życiowe zmusiły ją do odejścia. Samira pochodzi z Piana degli Albanesi, miasta albańskich uchodźców, co tu oznacza właściwie przynależność do innej narodowości. W Rosie Palermo wyzwala dawno uśpione demony, Samirze niewzruszony upór pozwolił na zdobycie sobie szacunku, na który z racji albańskich korzeni nie mogłaby liczyć. Obie mają dużo do udowodnienia, śledzące ich z każdego okna oczy tylko czekają na wynik dziwacznego pojedynku.
Film to aktorski pojedynek Emmy Dante i wyrażającej wszystko poprzez spojrzenia i gesty Eleny Cotto. Mimo, że nie zamieniają ze sobą ani jednego słowa poznają się naprawdę, udaje im się nawiązać bardzo intensywny związek. Co ciekawe, po projekcji wiele mówiło się o podobieństwach do spaghetti westernu, gdy obie kobiety stoją naprzeciwko siebie podświadomie czekamy na słynną melodie Ennio Morricone.
Podczas konferencji prasowej Emma Dante stwierdziła, że zdecydowała się po raz pierwszy nakręcić film, bo uznała, że nie byłaby w stanie opowiedzieć tej historii w teatrze, potrzebowała „ulicy, kurzu, cielesności postaci.” Nie da się jednak ukryć, że „Via Castellana Bandiera” chwilami jest bardzo teatralna, zarówno aktorstwo, jak i większość dialogów lepiej sprawdziłoby się na scenie. Obok aktorów z grupy teatralnej Dante w rolach drugoplanowych obsadzono debiutantów znalezionych dosłownie na ulicy, tą różnicę łatwo da się wyczuć. Osłabia to poczucie autentyczności, film ma jednak sporo uroku.
Widać, że nieukrywająca swojego pochodzenia Dante doskonale zna realia Palermo, ale sama uważa, że film, a zwłaszcza jego zakończenie, można potraktować jako metaforę Włoch, a nie tylko Południa. „To specyficzny moment w naszej historii, bo nie potrafimy nawet upaść. A taki upadek mógłby się okazać bardzo konstruktywny, aby na nowo powstać. Uważam, że znajdujemy się w stanie zawieszenia.” Gdy spojrzy się na „Via Castellana Bandiera” pod tym kątem, uśmiech zamiera na ustach. Jak napisał w swojej książce Steinbeck: „To też śmieszna historia, ale głupio się z niej śmiać.”
koniec
3 września 2013

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Fundacja: Sez. 1. odc. 10. Nic tak nie jednoczy jak wspólny wróg
Marcin Mroziuk

25 IX 2023

Możemy się przekonać, że w serialu znaczenie Hariego Seldona jest znacznie większe niż w cyklu Isaaca Asimova, gdyż tutaj nie tylko jest twórcą psychohistorii i obu Fundacji, lecz nawet po swej śmierci aktywnie uczestniczy w rozwoju wydarzeń.

więcej »

East Side Story: Kamp Amersfoort
Sebastian Chosiński

24 IX 2023

Uzbecki dramat wojenny „Sto jeden” Hamidułły Hasanowa to opowieść oparta na faktach. Reżyser przedstawia w niej historię wziętych do niewoli latem 1941 roku jeńców wojennych Armii Czerwonej – byli nimi sami Uzbecy – którzy trafili do znajdującego się na terenie Holandii Kamp Amersfoort. Komendant obozu Walter Heinrich otrzymał zadanie przygotowania ich do swoiście pojętej misji specjalnej.

więcej »

Fundacja: Sez. 1. odc. 9. Pionki na szachownicy przeznaczenia vel psychohistorii
Marcin Mroziuk

22 IX 2023

Chociaż z dużym zainteresowaniem obserwujemy, jak konflikt na Terminusie osiąga punkt kulminacyjny, to niestety w jego finałowej scenie otrzymujemy – niemal dosłownie – deus ex machina. Nic dziwnego, że na tym tle zdecydowanie lepiej wypada wątek rozgrywki między Świtem i Zmierzchem, która także wkracza w decydująca fazę.

więcej »

Polecamy

Międzygwiezdne fotele w natarciu

Z filmu wyjęte:

Międzygwiezdne fotele w natarciu
— Jarosław Loretz

Peregrynacje wyssane z palca
— Jarosław Loretz

Podróże międzygwiezdne de luxe
— Jarosław Loretz

E.T. wersja hard
— Jarosław Loretz

Ogrodowy nielot
— Jarosław Loretz

Mumii podejście drugie
— Jarosław Loretz

Mumia z gwiazd
— Jarosław Loretz

Pracownik idealny
— Jarosław Loretz

Niech się mury… drzewią?
— Jarosław Loretz

Interpol muzealny
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Inne recenzje

Transatlantyk 2014: Dzień 5 i 6
— Sebastian Chosiński

Z tego cyklu

Pani Zemsta
— Marta Bałaga

W drodze
— Marta Bałaga

Ze szkoły drukarskiej na festiwal w Wenecji
— Marta Bałaga

Samotność w wielkim mieście
— Marta Bałaga

Umarli milczą
— Marta Bałaga

Happy Ending
— Marta Bałaga

Mała najbliższa ojczyzna
— Marta Bałaga

Obcy wśród nas
— Marta Bałaga

Ladies Punk
— Marta Bałaga

Anarchy in Sweden
— Marta Bałaga

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.