Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 4 czerwca 2023
w Esensji w Esensjopedii

Luc Besson
‹Artur i Minimki 3: Dwa światy›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArtur i Minimki 3: Dwa światy
Tytuł oryginalnyArthur et la guerre des deux mondes
Dystrybutor Monolith
Data premiery3 grudnia 2010
ReżyseriaLuc Besson
ZdjęciaThierry Arbogast
Scenariusz
ObsadaFreddie Highmore, Mia Farrow, Gabriel Liotta, Robert Stanton, Mike Powers, Cooper Daniels
MuzykaEric Serra
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania92 min
Gatunekanimacja, familijny, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup

Małe jest piękne, każdy z nas to wie…
[Luc Besson „Artur i Minimki 3: Dwa światy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Trzecia część filmu o Arturze i Minimkach – a właściwie drugi odcinek drugiej części, bowiem konstrukcyjnie pod żadnym pozorem nie jest to odrębne dzieło – przyniosła rozczarowanie. Historii zdecydowanie źle zrobiło przeniesienie do świata ludzi z zabawnego i interesującego wizualnie podziemnego świata Minimków. W efekcie dostaliśmy przeciętną hollywoodzką rozpierduchę. I Dartha Vadera na osłodę.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

Małe jest piękne, każdy z nas to wie…
[Luc Besson „Artur i Minimki 3: Dwa światy” - recenzja]

Trzecia część filmu o Arturze i Minimkach – a właściwie drugi odcinek drugiej części, bowiem konstrukcyjnie pod żadnym pozorem nie jest to odrębne dzieło – przyniosła rozczarowanie. Historii zdecydowanie źle zrobiło przeniesienie do świata ludzi z zabawnego i interesującego wizualnie podziemnego świata Minimków. W efekcie dostaliśmy przeciętną hollywoodzką rozpierduchę. I Dartha Vadera na osłodę.

Luc Besson
‹Artur i Minimki 3: Dwa światy›

EKSTRAKT:50%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułArtur i Minimki 3: Dwa światy
Tytuł oryginalnyArthur et la guerre des deux mondes
Dystrybutor Monolith
Data premiery3 grudnia 2010
ReżyseriaLuc Besson
ZdjęciaThierry Arbogast
Scenariusz
ObsadaFreddie Highmore, Mia Farrow, Gabriel Liotta, Robert Stanton, Mike Powers, Cooper Daniels
MuzykaEric Serra
Rok produkcji2010
Kraj produkcjiFrancja
Czas trwania92 min
Gatunekanimacja, familijny, przygodowy
Zobacz w
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj wAmazon.co.uk
Wyszukaj / Kup
W roku 2006 Luc Besson nakręcił film, w którym mały chłopiec przenosi się do krainy dwumilimetrowych ludzików zamieszkujących podziemny świat w ogródku jego babci. Wszystkie sceny dziejące się w krainie Minimków są animowane komputerowo, i prezentują niesamowitą, rozbuchaną wizualnie scenografię oraz gagi łączące humor i dynamikę (na przykład pokazanie rozmaitych minimkowych środków transportu czy stylizowanej na rastafariańską knajpy). Ja byłam filmem zachwycona, esensyjni tetrycy mniej. Na „Zemstę Maltazara” poszłam z entuzjazmem i wyszłam zadowolona, powstrzymałam się jednak przed napisaniem recenzji, bo film urywał się w połowie. Teraz wreszcie mogłam zobaczyć ostatnią część. I… kiszka.
Kraina Miminków oczarowała mnie swoim wyglądem i zwariowanymi pomysłami, tymczasem w trzeciej części filmu akcja ma miejsce niemal wyłącznie w świecie ludzi. Który, niestety, raczej drażni niż śmieszy: rodzice tytułowego bohatera są przekraczającym karykaturę połączeniem fajtłapowatości i skretynienia (szczególnie matka, która praktycznie wymaga stałej opieki, a szczytem jej umiejętności jest… pokrojenie ciasta), Mia Farrow jako babcia nie robi nic poza prezentowaniem spojrzenia zranionego spaniela, natomiast dziadek, którego poznaliśmy jako odważnego łowcę przygód, tu na dzień dobry – nawet nie będąc szantażowanym – oddaje głównemu wrogowi artefakt mogący stać się niebezpieczną bronią. „Zemsta Maltazara” działa się jeszcze w większości w podziemnym uniwersum, więc można było cieszyć oko lotami na biedronkach czy sceną uwalniania przyjaciela z rąk dziwacznie wyglądających strażników, natomiast w „Dwóch światach” to Minimki przenoszą się do naszej rzeczywistości. Artur wraz z księżniczką Selenią i jej niesfornym młodszym bratem przemieszcza się po domu swoich dziadków, co może nasuwać nieodparte skojarzenia z „Kingsajzem”, szczególnie scena w łazienkowym brodziku albo jazda modelem kolejki elektrycznej. Tyle, że w „Kingsajzie” samolocik-zabawka raczej nie latałby sam z siebie, podczas kiedy u Bessona jak najbardziej to czyni.
Mniejsza jednak o czarodziejskie działanie zabawek, gorzej, że fabuła jest wysilona i mało ciekawa. I nie chodzi tu o przewidywalność happy endu – wszak w pierwszej części też wiadomo było, kto zwycięży, sęk w tym, JAK. I to „jak” było naprawdę warte obejrzenia, podczas gdy w „Dwóch światach” już niekoniecznie. Powiększona do ludzkich rozmiarów armia Maltazara demoluje wystylizowane na lata 50. miasteczko, co nie jest nawet w jednej dziesiątej tak zabawne, jak ostrzeliwanie się jagodami z katapulty; loty na bojowych komarach też dużo lepiej wyglądały w wersji animowanej niż animowano-ludzkiej. Dzieciakom zapewne nie będzie to przeszkadzało, natomiast dorosły ma szansę nieźle się wynudzić – jedynym jaśniejszym punktem jest przebranie pewnej postaci w zaimprowizowany strój maskujący, który nadaje jej wygląd Dartha Vadera. A dziennikarz przeprowadzający wywiad jest kubek w kubek podobny do młodego Lucasa.
„Artura i Minimki 3” można polecić tylko tym widzom, którzy nie przymykali z obrzydzenia oczu, kiedy w poprzednich częściach na ekranie pojawiał się ojciec lub matka głównego bohatera. Jeżeli zniesiecie ich matołkowatość, to zniesiecie też całą resztę. Jeżeli nie – lepiej zostańcie w domu i po raz kolejny obejrzyjcie „Kingsajz”.
koniec
11 grudnia 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

East Side Story: Na tropie niebezpiecznego szaleńca
Sebastian Chosiński

4 VI 2023

„Spisek Oberona” to, jak dotąd, jedyny pełnometrażowy film kazachskiego, choć wykształconego poza granicami kraju, reżysera i scenarzysty Ajdara Batałowa (mimo że niebawem od jego premiery minie dekada). To klasyczne kino akcji, które powstało przede wszystkim po to, aby mile połechtać dowództwo wywiadu wojskowego. W każdym razie głównym pozytywnym bohaterem jest narażający życie dla ojczyzny oficer GRU Czingiz Arłanow.

więcej »

Kulawe konie: Sez. 1. odc. 4. Sprawa się rypła
Marcin Mroziuk

2 VI 2023

Cóż z tego, że agenci z Slough House nie mają żadnego związku z niepowodzeniem operacji zaplanowanej przez Dianę Taverner, skoro idealnie nadają się na kozłów ofiarnych. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę Jackson Lamb, który nie ma zamiaru poddać się bez walki.

więcej »

Klasyka kina radzieckiego: Nocą, w drodze nad Bałtyk
Sebastian Chosiński

31 V 2023

Zmarły w styczniu tego roku żydowski prozaik Grigorij Kanowicz był nie tylko autorem nadzwyczaj interesujących powieści o tematyce żydowskiej, ale także cenionym scenarzystą filmowym, którego teksty przenosili na ekran reżyserzy litewscy, łotewscy i estońscy. „Długa podróż nad morze” Algirdasa Araminasa to skromny, ale przejmujący współczesny obraz obyczajowy, w którego centrum pozostaje stara kołchoźnica jadąca na spotkanie z synem.

więcej »

Polecamy

Indianie też nie mieli się czego wstydzić

Z filmu wyjęte:

Indianie też nie mieli się czego wstydzić
— Jarosław Loretz

Życie miejskie dla ubogich
— Jarosław Loretz

Drama na trzy ręce
— Jarosław Loretz

Nie, nie, wejście od frontu odpada
— Jarosław Loretz

Technika zgniłego Zachodu
— Jarosław Loretz

Tam, gdzie nikt nie patrzy
— Jarosław Loretz

Czy Herkules była kobietą?
— Jarosław Loretz

Prosimy nie regulować monitora
— Jarosław Loretz

Patyki eliminacji
— Jarosław Loretz

Pieczęć średniego zapieczętowania
— Jarosław Loretz

Zobacz też

Tegoż twórcy

Remanent filmowy 2017
— Sebastian Chosiński, Miłosz Cybowski, Grzegorz Fortuna, Adam Kordaś, Marcin Osuch, Jarosław Robak, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski, Kamil Witek

Good comic gone bad, czyli space opera rom-com
— Michał Kubalski

Esensja ogląda: Lipiec 2016 (3)
— Jarosław Loretz, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski

Eklektyczna Adela
— Jarosław Loretz

Esensja ogląda: Wrzesień 2014 (1)
— Piotr Dobry, Jarosław Robak, Kamil Witek

Tegoż autora

Skażona utopia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Niejednoznaczny kot
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Harry Potter? Narnia? Mozart!
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Łowcy łowców potworów
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Mogiła i Pozgonny na tropie
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Lutnią w łeb, albo magia, miecz i rodzina
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

700 twarzy Greya, czyli Lublin się nie poddaje
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Coperdzikon
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Oko podarowane przez wilka
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Dżungla w browarze i burza w bramie…
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.